Yathaa Raaja .. Thathaa Prajaa!

Someone calls me up on the phone.

me: "Hello"
Sales Guy: "Hellooooo. Sir, please use our credit card. The deal is so exciting that you'll only regret if you did not go for it"

me:"how is it exciting?"
Sales Guy:" blah. blah. blah. (Classic repetitive stuff from the sales guys)"
me: "sorry, it didn't excite me. I will not take the card"
Sales Guy: "Please sir, you have to take it"
me: "Why, I am not really interested"
"Why, what's wrong in this plan"
"I am not interested"
"But why ??"

------------------------

After 50 more calls from the same guy

-----------------

"Hello sir, would you like a credit card from our bank?"
"I told you hundreds of times . I am not interested"
"Sir, but why ???"
" Let me talk to your manager , you idiot"
"Sir, you cannot talk to us in that language"
"Sure, I can. Connect me to your manager"

He did connect to the Manager.

Manager: " Hello Sir, Good Morning. Let me first apologize for the inconvenience caused and what seems to be like a problem ?"
"I received hundreds of calls from the same guy every now and then. Please tell him that I have some work here to do and not to disturb me like this. "
"Sure I will Sir. This will not happen again. "
"Ha. Hope this make things easy from now"
"Sure. But sir,
.
.
.
Why didn't you opt for this card anyway !!!"

---------------------------------

The Sales Guy was right. I did not go for it and I regret for sure, but for different reasons altogether.

ఇంటి సమస్య

నేను బొంబాయి లో పని చేస్తుంటాను. ఇక్కడికి కొత్తగా వచ్చినప్పుడు, మనకీ జనాలతో పడి చావదు అని, నా ఒక్కడికే ఇల్లు తీసుకుందామని అనుకున్నాను. కాని, ఇక్కడ ఒక్క నెల అద్దె కట్టాలంటే మా తాతల ఆస్తి అంతా అమ్మేసి ఓ పదివేలు ఎగస్ట్రా పెట్టుకుని మరీ కట్టాలని అని తెలిసిన మరుక్షణం ఆ ప్రయత్నాన్ని మానేశా.
కంపెనీ ఇచ్చిన ఇంట్లో ఉంటూ రూం మేట్ కోసం వెతకడం మొదలెట్టాను. ఆఫీసు లో దొరికిన ప్రతి ఒక్కడిని నాకు వచ్చీ రాని హిందీ లో "తుం , మై , రూం .. రూం .. తుం , మై .. ఒకే ??" అని అడిగేవాడిని.
ఇప్పటికీ నాకు అర్ధం కాని విషయమేమిటంటే, ఎవరన్నా నచ్చితే సరే అంటారు లేక పోతే లేదంటారు గాని వీల్లేంటి నన్ను అసహ్యించుకుంటారు ?? బహుశా వాళ్ళలో కొంత మందికి నాకు వచ్చిన హిందీ కూడా రాదనుకుంటా !!
ఇటువంటి క్లిష్ట పరిస్థితుల్లో కలిసాడు , కత్తి రెడ్డి!! ఓ వెబ్సైటు లో తనకి రూం మేట్ కావాలని ఫోన్ నెంబర్, ఇంటి నెంబర్, వాళ్ళ ఊళ్ళో పక్కింటి వాళ్ళ నెంబర్, తన "conduct" సర్టిఫికేట్ స్కాన్ కాపీ, వగైరా వివరాలు ఇచ్చాడు. వాళ్ళ ఊరు "STD" code ని బట్టి తెలుగు వాడని నా "detective" మెదడు కనిపెట్టేసింది.

వెంటనే ఫోన్ చేశా, "హలో , కత్తి రెడ్డి గారా అండీ ? "
"అవును, కాని నాకు క్రెడిట్ కార్డులు వద్దు!! "
"అయ్యో , నేను మీకు రూం మేట్ అయ్యి పెడదామని ఫోన్ చేశానండీ !!"
"ఓహో అలాగా , మంచిది. అలాగే అయ్యి పెట్టండి. ఇంతకి, మీ పేరు ఏంటి ? "
"నన్ను సన్నీ అంటారు. మీ రూం తాలూకు వివరాలు ఇస్తే, వస్తాను "
"రూం అంధేరీ లో ఉంది. మీరు మాత్రం సాయంత్రమే రండి. అద్దె సుమారు ఏడు వేలు అవుతుంది. "
"ఏడు వేలేనా!!! మరీ ... తలకి ఎంత పడుతుంది ? "
"నేను తల, మొండానికి కలిపే ఏడు వేలన్నాను. మొత్తం అద్దె పాతిక వేలు. ఇంతకీ మీ పేరేంటో ? "
"నా పేరు సన్నీ అండీ. "
"ఏదో నీళ్ళ సమస్య ఉంది కాబట్టి , ఈ మాత్రం తక్కువలో దొరికిందండీ. ఇంతకీ మీ పేరేంటి ?"
ఆ ప్రశ్నతో "నీ ఘజిని మొహం లో నా చెప్పు " అని అనాలనిపించింది. రూం లోకి రానిచ్చిన తరువాత మన ప్రతాపం చూపించవచ్చని ఈ విషయాన్నీ వదిలేశా.
హడావుడి గా అంధేరీ కి వెళ్లాను.కత్తి రెడ్డి రూం చూపించడం మానేసి, ముందు చుట్టుపక్కల ఏముందో చూపించడం మొదలెట్టాడు.
"ఓ పక్క , స్లం ఉంది. అప్పుడు అప్పుడు డిస్కో లు అవి జరుగుతుంటాయి. మరో పక్క స్మశానం ఉంది. పచ్చగా ఉంటుంది లెండి. స్మశానం పేరుకే గాని, మాంచి కళగా ఉంటుంది ."
"మరి హాలు, అవి ? " అని అడిగాను.
" మీరు సరిగ్గా గమనించి నట్టు లేరు. మీరు ఇంటి లోపలకి వచ్చాక రెండు అడుగులు వేశారా ? .. అక్కడితో హాలు అయ్యిపోయింది . ఇంక మిగతా ఇల్లు మీరు ఎంత వరకు చూసారో అదే. Hidden costs ఏవి లేవు !!!" అని అనేసుకొని, తను ఒక్కడే నవ్వేసుకున్నాడు.
నాకు మాత్రం ఇంటి కొలతలు చూసి ఏడవాలో నవ్వాలో అర్ధం అవ్వలేదు. ఇంత చిన్న ఇంటిని మా ఊళ్ళో పాతిక వేలకి ఏకంగా కొని పారేయొచ్చు అని మాత్రం తట్టింది.
గత్యంతరం లేక ఆ ఇంటికే వెళ్లి తగలడ్డాను. ఆ ఇంట్లో మొదటి రోజు, పక్కనున్న స్లం లో నుంచి ఏవో టపాకాయల శబ్దం వినిపించింది. కత్తి రెడ్డి ని చూసి .. "దీపావళి నా ? " అని అడిగాను. కత్తి రెడ్డి "ఎవరిదో పెళ్లి " అన్నాడు.
రెండో రోజు కూడా టపాకాయలు కాల్చారు . ఈ సారి కత్తి రెడ్డి "ఎవరిదో పండగ"అన్నాడు. మూడోరోజుకి అలవాటయ్యి పోయింది. "ఈ పాడు ఊళ్ళో, ఏమొచ్చినా టపాకాయలే" అనుకుని ఊరుకున్నాను. నాలుగో రోజు మాత్రం నిశ్శబ్దంగా ఉంది . ఎవరో పోయారు. రాత్రికి మళ్ళి గోల మొదలయ్యింది. ఏంటా అని చూస్తే ఆ పోయిన మనిషిని, పక్కనే ఉన్న స్మశానంలో పూడ్చేసి, "ceremony" జరుపుకుంటున్నారు ఈ పాడు జనం. ఇంతే కాకుండా నా జీవితం లో ఎప్పుడు చూడని వింతని చూసాను. స్మశానం లో జనాలు భోజనం కూడా చేస్తున్నారు.
ఆహా, దేవుడా నన్ను సరిగ్గా ఎక్కడికి తీసుకువచ్చావ్ తండ్రీ !!!
--------------------------------------------------------------

Mumbai Diaries -- Part 1

"Dude I told you!! We should have gone to the beach. I know you suck, never knew you suck this much!!!" Reddy shouted at me for making his evening not worthy to remember.
I said. "I was just trying to .. "
"No Stop. In the first place you made me come over without having enough break. And then this. Ah .. forget it !!! "
------------------------------------------------
15 Hours Earlier
------------------------------------------------
"Vashi .. "
"Vashi , utharne vaala koi hai ?? ", a boy shouted from the front door.
I woke up suddenly disturbed by his cry. I turned to the window to look outside. The sight was beautiful. It was raining, quite greenly and people outside were in a hurry to reach their destinations.
Some of them were holding umbrellas and wore backpack to the front. I wondered if in that case why bother wearing a "back"pack at all. Then something in me reminded that I am actually in Mumbai now, Ah! Finally. I waited too long to come to Mumbai. It's been a year since I got placed in college. Generally, we get placed a year before we graduate at IISc. Thoughts of how I would fare in my job rushed into my head. It made me a little nervous, especially after having a rough time at college.
The bus stopped again. This time the boy from the door shouted, "Sion! Sion!! Sion aa gaya hai, last stop!!"
I reluctantly took my bag and told Reddy, "Let's go!"
Reddy was my classmate at IISc. Though we both know each other, we never were real buddies in college. We were good friends. I gotta tell you, in college you never get placed with your best friends in the same company. Experience.
Reddy was pretty disgusted by the sight.
"It's raining. How are we going to carry our stuff? " he said annoyingly.
I said taking a taxi would be the world's best idea. He gave me a dirty look. I tried to ignore his look and got down lazily. Rain started pouring heavily as if it was waiting for a signal to come in full swing. Before I could get any feel for the new city I noticed that my bag is missing. It struck like thunder. I looked around and there's a guy who was carrying my bag and threw it in his taxi. I followed him and had to literally snatch my bag back. This guy then asks me , "kaha jaana hai bhai ?"
I said, " I don't want a taxi".
Reddy in the mean time was trying hard to handle the mob of taxi drivers. I came back to Reddy, he really needed some help. One the taxi drivers learned that we speak Telugu. He was the scariest of those drivers. He was tall, extremely dark and his shoulders reminded me of "The Incredible Hulk".

He said, "Haa, Telugu. You from Andhra. Me Tamil. Neighbor states. Get in my taxi !!!"


---


The rains were no match for the pouring Taxi drivers. I was getting way too uncomfortable with everything's around. Reddy was cool. He must be. If someone asks me, "What can we expect from a guy who publishes his Masters thesis in Journals", I would say "A lot!" and so I did expect a lot from Reddy. He actually started to talk to the taxi guys. The Scariest of those drivers came forward. He was tall, extremely dark and his shoulders reminded me "The Incredible Hulk".


summary : we went to the company acco. It was locked. we had to stay for a while call puja for a number of times to get lock. finally. reddy was already too disappointed by the inhospitable environment. sathish (ofc) said he would take us to ofc the other day. reddy wanted to go to beach. I said lets go find office. it turned out that we did not find the office.
The other day we went to the beach. It sucked.


I understand his pain. He was too far from his home and did not even wish to like any other place in the world. I am pretty sure he would have said that even if he was in New York (or in Amsterdam for that matter, No kidding!!).

With all the attention I got, I felt like Shah Rukh Khan for a while. And then realised that they won't give a shit after I pick one of them, even the one who was picked. It's all about money honey!!

'ఎందుకిలా' నా ఖర్మ కాలిపోయింది ?

ఈ కధని అందించిన సుసు బాబు కి , సత్తి బాబుకి నా ధన్యవాదాలు. కధ లో .. 'నేను' మా సత్తి .
----------------------------

హరిగాడు ,నేనూ అప్పుడే రూంలోకి వెళ్లి , రిలాక్ష్ అవుతున్నాం. మా లంబుగాడు రూంకి వచ్చి, "నేను కొత్త నెంబర్ తీసుకున్నా!!! మీ ఫోన్ లో ఫీడ్ చేసుకోండి" అన్నాడు . వెంకటేష్ ప్రసాద్ సెంచరి, సహారాలో వరదలు, ఇలాంటి 'అవకాశాలు' చాలా అరుదుగా వస్తాయి. దీన్ని వదిలే ప్రసక్తే లేదు. అమ్మాయి లా మాట్లాడి ఎవరినన్నా 'బక్రా' చేయొచ్చని అనుకున్నాం. దీనిలో హరిగాడు దిట్ట.
అయితే , తన పరపతిని తిరుపతిలో చాటి చెప్పుకోవడానికి వెళ్లి తిరిగి వస్తున్నాడు, మా హుస్సేన్ భాయి .
"హుస్సేన్ భాయి తిరుపతి నుంచి వస్తున్నాడురా..దారిలో ఉన్నాడు" అని అన్నాను హరిగాడితో .
"అయితే భాయికే ఫోన్ చేద్దాం ..సిందు అని చెబుదాం" అన్నాడు హరి.

అప్పుడో సారి సిందు అనే అమ్మాయి గురించి ఏవో నాలుగు ముక్కలు కక్కాడు మా హుస్సేన్ భాయి. సరిగా హరిగాడికే చెప్పకూడదని, పాపం భాయి మాత్రం కల కన్నాడా? ..

ఇంకేముంది, హరిగాడు వెంటనే హుస్సేన్ భాయికి ఫోన్ చేసి , స్పీకర్ ఆన్ చేశాడు.

హరిగాడు (అమ్మాయి గొంతులో )
" హలో .. "
హుస్సేన్ భాయి : " హలో ఎవరు ?"
"హలో , నేను హరి చిచి సిందుని మాట్లాడుతున్నా!!! "
" హలో ఎవరు ?? " (హుస్సేన్ భాయి కి సరిగ్గా వినపడాల్సిన విషయం వినపడలేదు పాపం.)
"హలో నేను సిందుని మాట్లాడుతున్నా !! "
హుస్సేన్ భాయికి అప్పుడే ఏదో తేడాగా ఉంది అని అనిపించింది.
" ఎవరు ?? సిందు నా ? "
" అవును , నేను సిందునే మాట్లాడుతున్నా. "
" నా నెంబర్ ఎలా తెలిసింది ? "
" మీ ఇంట్లో అడిగి తెలుసుకున్నా " (హరిగాడి సమయస్పూర్తి ఇది. సిందు పక్కింటిలోనే ఉంటుంది అని భాయి కక్కాడు.. అదే చెప్పాడు)
భాయికి నమ్మకం కలగక పోయినా , ఏదో మూల చిన్న ఆనందం వేసింది.
" సరే .. మరి .. మరీ .. మరీ .. ఆప్ .. "
జీవితంలో అమ్మాయితో మాట్లాడి ఎరుగని భాయికి ఏకంగా ఒక అమ్మాయి ఫోన్ చేసింది అంటే ఈ మాత్రం మాటలు రావడం కూడా ఎక్కువే !!!
హరిగాడు .. 'హరిగత్తె' లా "ఎలా ఉన్నావ్ హుస్సేన్ ? "
" ఆ నేను బాగానే ఉన్నా .. నువ్వు ఎలా ఉన్నావ్ ?"
" నేను కూడా బాగానే ఉన్నా. మా ఫ్రెండ్స్ కొంత మంది బెంగుళూరుకి వచ్చారు. IIScని చూద్దాం అని అన్నారు. నాకు నువ్వు తప్ప అక్కడ ఎవరూ తెలియదు .. నాకు , మా ఫ్రెండ్స్ కి IISc చూపిస్తావా? "
" ఖచితంగా !!!" . కాని భాయి కి ఇంకా అనుమానం తీర లేదు. ఎవరికీ చెప్పని విషయం ఒకటి అడిగి చూదాం అని .. " ఇంతకీ బెంగుళూరు లో ఎక్కడ ఉంటున్నావ్ ?"
హరిగాడికి ఈ విషయం తెలియదు . సరే ఓ రాయి వేద్దాం అని "ఆం .. హుం .. ఆం .. మారత్ హళ్లి లో .. " అన్నాడు. మా అదృష్టవశాత్తు, భాయి 'దుర-అదృష్టవశాత్తు' ఆ అమ్మాయి మారత్ హళ్లి లోనే ఉంటుంది.
అనుమానం పూర్తిగా తీరిపోయిన భాయి ఇక మాంచి రొమాన్స్ మూడ్ లోకి వచ్చేసాడు.
"ఓ .. ఓ .. సరే సరే .. .." అని కొద్ది సేపు భాయి అలా పైకి చూస్తూ ఏదో ఆలోచించడం మొదలెట్టాడు.
ఓ పావు గంట తరువాత , ఏదో గుర్తుకు వచ్చినట్టు "ఇంట్లో వాళ్ళు ఎలా ఉన్నారు ? " అన్నాడు.
ఇంతలో హరిగాడికి భాయి నమ్మేసాడు అన్న ఆనందంలో నవ్వు ఆగట్లేదు. ఫోన్ కట్ చేశాడు. వెంటనే మాలో కొందరం ఓ పంది మూక బురద కాలవలో దొర్లి నట్టు కింద పడి దొర్లి దొర్లి నవ్వడం మొదలెట్టాం. మిగతావాళ్ళు బల్లిలా గోడ కి అత్తుక్కు పోయి నవ్వుతున్నారు. నేల మీద ఉన్నవాళ్లు గోడ మీదకి , గోడ మీద ఉన్నవాళ్లు నేల మీదకి చిన్నగా నవ్వుతూ మారాము. ఈ లోపు హాస్టల్లో ఉన్న వాళ్ళు , మా భీకరమయిన శబ్దాలని విని, ఏ బందిపోటో , టెరరిస్టో వచ్చాడేమో అని అందరూ కంగారు కంగారుగా వచ్చారు. మా నవ్వులు చూసి, పాపం కోర్సు ఒత్తిడి తాళలేక ఇలా మతి తప్పి ఉండొచ్చులే అనుకుని ,వెళ్ళిపోయారు.
ఒక వేల మా నవ్వులు వినిపించి ఉంటాయేమో అని .. హరిగాడు అనుమానంగా మళ్ళి ఫోన్ చేశాడు ..
హుస్సేన్ భాయి: " ఆ చెప్పు సిందు "
హరిగాడు : (అనుమానం తీరింది ..) " హా .. మరి .. ఇంకేంటి ? "
"చెప్పాలి నువ్వే "
"(పూర్తి నిశబ్దం) .. ?? .. " (హరిగాడికి ఏమనాలో తెలియలా)
ఈ లోపు భాయి మనసులో ఓ చిన్న తీన్ మార్ వేసుకుంటున్నాడు. ఇన్ని రోజులుగా బెంగుళూరులో ఉంటూనే ఎప్పుడూ ఓ మాటా మంచి లేదు .. అనుకుంటూ ..అన్నింటి కంటే ముఖ్యంగా ఒక అమ్మాయి తనకి ఫోన్ చేసింది అన్న విషయాన్ని నమ్మలేక పోతూ " అవును .. సిందూ ..
..
..
All of a sudden ... ఎందుకిలా ?? " అన్నాడు భాయి.

ఇక వల్లకాక హరిగాడు .. మళ్ళి దొర్లడం మొదలెట్టాడు. ఫోన్ కట్ చేసేసాము.
------------------------------

మేము అందరం మెస్సు లో కూర్చుని ఉన్నాం. మా అందరిని చూస్తూ .. హుస్సేన్ భాయి .. కొంచం సిగ్గు పడుతూ , తన పళ్ళెం తీసుకుని వచ్చాడు. మేము ఏదో మాట్లాడటం మొదలెట్టాం. హుస్సేన్ భాయి మధ్యలో వచ్చి " ఆ పనిని అలా చెయ్యకూడదు రా .. " అన్నాడు.
నేను భాయి ని చూసి .. "అవును భాయి ..
.
.
All of a Sudden .. ఎందుకిలా?" అన్నాను
----------------------------------------------

Rumor has it !!!!

Back then while I was in college, I had crush on this girl called "Preity". We were pretty good friends and we used to hang out often. A lot of my other friends thought that I was in love with this girl.

At the end of 7th semester, I was quite moody and not able to decide what's good for my future. I looked a bit lost all the time. But suddenly after a few days, people come to see me if I am alright. A lot of guys came to me and said, "It's part of our life. Things like these happen". I did not have any clue of what they were talking about. One of those girls who knows me well, came to me and said, "Don't worry Sunil. Most of us have this phase. We all can come out of it".

I was fed up with this and said, " Hey , what is wrong with you guys ?"

Girl: "I know it's hard. But you can't freak out like this"
Me: "Please, stop this and tell me what's the matter with you guys. What are you guys so sympathetic about ?"
Girl: "As if you don't know. It's Preity isn't it ? Yeah, we know that. "
Me: "What !!! What's wrong with Preity ? And what do you know ? "
Girl: "Okay. If you want me to say all of that. I'll do it. You proposed to Preity and she said no. We know it."
Me: "What ??!@!!@!@!@@#@#. (After a long gap and with a smile on my face) Now, I get it. But no, this is not true. I did not propose to Preity."
Girl: "You are kidding right ?"
Me: "God No!! "

The Girl slowly walked away from me. She turned back and said,
"Are you sure ? "

నా దేవదాసు కహానీలు - 2

అది చలి కాలం. పొద్దున్నే లేచి కాలేజి కి వెళ్ళాలంటే బద్ధకం . చిన్నగా బయల్దేరడం మొదలెట్టా.
ఇప్పటికే అమ్మాయిలు లేక ఎండిపోయిన నా జీవితం లో ఆ చలి కాలం పగుళ్ళు (పెదాలకి ) తప్పితే ఏమి తేలేదు.
బస్సు స్టాప్ కి బహు బద్ధకం గా చేరా. బస్సు కోసం ఎదురు చూసి చూసి చిరాకు మొదలయింది. అప్పుడే ఒక అందమయిన అమ్మాయి అలా ఆటో దిగి బయటకు వచ్చింది. తొలిప్రేమ లో పవన్ కళ్యాణ్ , కీర్తి రెడ్డి ని చూసినట్టు అలా చూస్తూ కాలం మర్చిపోయ.
మనసు లో ఏదో ఆనందం. ఓహ్ చిన్న భయం కూడా.

నేను ఆహ్ అమ్మాయి దగ్గరికి వెళ్లి , నీ పేరు సంధ్య కదా ?? అన్నాను .
ఆ అమ్మాయి ఆశ్చర్యం తో , నీకెలా తెలుసు అంది ?
( అందమయిన అమ్మాయి , పేరు తెలుసుకోవడం పెద్ద విషయమా ఏమిటి ? మా కాలేజి లో ఎంత మంది అందమైన అమ్మాయిలు ఉన్నారు, వాళ్ళ లో ఎంత బాయ్ ఫ్రెండ్స్ లేకుండా ఉన్నారో కూడా తెలిసే మనకి , ఇది అస్సలు లెక్కే కాదు. )
ఏదో మాటదాటేసా. నేను ఎంత సేపటినుంచో వెతుకుతున్నా బస్సు ఒక్కటి ఆగలేదు కాని, ఆ అమ్మాయి ఒక్క సారి అలా నాజూగ్గా చెయ్యి ఊపింది. ఎంతో వేగంగా వెళ్ళే బస్సు కాస్త , సడన్ బ్రేకు వేసి మరీ ఆగింది ( ఒక అందమైన అమ్మాయి చెయ్యలేనిది చాలా తక్కువ పనులు అని సంధ్య ని చూసిన తరువాతే తెలిసింది ).

ఇద్దరం బస్సు ఎక్కాం. పరిచయం బానే పెంచుకున్న , ఈ నెపంతో.
అంత బానే వెళ్తున్న టైం లో మా B.Tech 1st yr రిజల్ట్స్ వచ్చాయి. సంధ్య కనిపించి మార్కుల గురించి అడిగింది.
అనుకోని పరిస్థితుల్లో , ఏదో కర్రెక్షన్లో పొరపాటో ఏమో కాని , నేను మా కాలేజీ కి ఆ సంవత్సరం topper ని అయ్యాను. ఈ పొరపాటు మళ్ళి జరగలేదు సుమీ.
దాని తో సంధ్య వీడు మనలో ఒకడు కాదు అని ఫిక్స్ అయ్యిపోయింది. వీడితో స్నేహం ఎక్కడికి వెళ్ళదు అని డిసైడ్ అయ్యిపోయి, నన్ను పిచ్చ లైట్ తీసుకుంది.
topper అయితే ఎన్ని ఉపయోగాలు ఉన్నాయో అనుకునే నాకు , దేవుడు చెప్పిన సమాధానం ఇదే ..

"కొన్ని కొన్ని సార్లు నష్టం కూడా !!!"

కాటాగాడి (సొల్లు) కబుర్లు - 2

సంతోషం కొద్ది !!

నేను : "మాష్టారు, నా బ్లాగు చదవండి "
మాష్టారు : " ఒక్క నిమిషం .. "
నేను : " ఒక్క నిమిషం , అయ్యిపోయింది "
"అయితే ?"
"అయితే, నా బ్లాగు చదవొచ్చు అన్నారు కదా "
"అస్సలు మీరు బ్లాగులో ఏమి చెప్పాలను కుంటున్నారు, ఎందుకు చెప్పాలను కుంటున్నారు ? "
" అదేంటి , మాష్టారు! గాలి ఎందుకు వీస్తుంది, ఆకలి ఎందుకు వేస్తుంది అంటే ఏమి చెప్పగలం ?"
--------------------------------------------------------------------------------

దాదా, నేను కలుసుకోవాలని ప్రయత్నం చేస్తున్నాం. దాదా ఫోన్ చేశాడు

దాదా : "ఎక్కడున్నావ్ సునీల్ "
నేను : " నేను బస్సు స్టాప్ లో ఉన్నా "
దాదా : "నేను కూడా బస్సు స్టాప్ లోనే ఉన్నా. "
నేను : " నీకు ఎదురుగ ఏమయినా ఉంటె చెప్పు, బస్సు స్టాప్ చాలా పెద్దగ ఉంది. నువ్వు నాకు కనిపించట్లా "
దాదా : "నా ఎదురు హోటల్ బ్రగంజా ఉంది . సరిగ్గా దాని ముందుకి వచ్చేయి "
నేను : "హోటల్ పంచగంగా అని ఉంది , నా ఎదురుగా .. అదేనా ??"
దాదా : "లేదు సునీల్, హోటల్ బ్రగంజా .. బ్రగంజా .. బ్ర .. గన్ .. జా !!! "
"లేదు దాదా , అది హోటల్ పంచగంగానే అయ్యి ఉంటుంది " అని నేను ఓ పక్కకి తిరిగి చూశా ..
అది హోటల్ "Braganza!!!!"
---------------------------------------------------------------------------------
కష్టాలతో జల్సా !!!

నేను : " ఏరా ఆఫీసు కి వెళ్ళడానికి ఎంత సేపు పడుతుంది ?"
ఫ్రెండ్: " అర గంట పడుతుంది రా .. "
నేను: "అంతే కదా .. "
ఫ్రెండ్ : "ఏంటి ?? అంతే కదా నా ? నీకేమి తెలుసు రా మా ఆఫీసు వెళ్ళే కష్టాలు "
నేను : " నాకు ఏమి తెలుసా ? ..
ఆఫేసు కి వెళ్ళాలంటే పోను పదిహేడు కిలోమీటర్లు , రాను పదిహేడు కిలో మీటర్లు వెళ్ళాలని నీకు తెలుసా .. నాకు తెలుసు!! ..
ఆఫేసు కి వెళ్ళాలంటే , లోకల్ ట్రైన్ ఎక్కాలని , ఎక్కాలంటే వంద మందిని తోసుకుంటూ ఎక్కాలని, దిగాలంటే వంద మందిని తోసుకుంటూ దిగాలని, నీకు తెలుసా .. నాకు తెలుసు !
కంటి నిండా నిద్ర లేకుండా , కడుపు నిండా తిండి లేకుండా , సూర్యుడిని చూడక ముందే ఆఫీసుకి వెళ్ళాలని నీకు తెలుసా .. నాకు తెలుసు !
ఈ బ్లాగు చదివాల్లెవరికి ఆఫీసుకి వెళ్ళే కష్టాల గురించి మాట్లాడే అర్హత లేదు, ఒక్క నాకు తప్ప !
ఇంటర్నెట్ నీకేప్పుడైన అమ్మ లా కనిపించిందా ? కీ బోర్డ్ మీద చెయ్యిపెడితే నీకేప్పుడైన ధైర్యం వచ్చిందా ?
నాకు అనిపించింది .. అందుకే బ్లాగర్ ని అయ్యాను !!!!
బ్లాగర్ ని అయ్యాను !!!
బ్లాగర్ ని అయ్యాను !!!!!"
---------------------------------------------------------------------------------