ఇంటి సమస్య

నేను బొంబాయి లో పని చేస్తుంటాను. ఇక్కడికి కొత్తగా వచ్చినప్పుడు, మనకీ జనాలతో పడి చావదు అని, నా ఒక్కడికే ఇల్లు తీసుకుందామని అనుకున్నాను. కాని, ఇక్కడ ఒక్క నెల అద్దె కట్టాలంటే మా తాతల ఆస్తి అంతా అమ్మేసి ఓ పదివేలు ఎగస్ట్రా పెట్టుకుని మరీ కట్టాలని అని తెలిసిన మరుక్షణం ఆ ప్రయత్నాన్ని మానేశా.
కంపెనీ ఇచ్చిన ఇంట్లో ఉంటూ రూం మేట్ కోసం వెతకడం మొదలెట్టాను. ఆఫీసు లో దొరికిన ప్రతి ఒక్కడిని నాకు వచ్చీ రాని హిందీ లో "తుం , మై , రూం .. రూం .. తుం , మై .. ఒకే ??" అని అడిగేవాడిని.
ఇప్పటికీ నాకు అర్ధం కాని విషయమేమిటంటే, ఎవరన్నా నచ్చితే సరే అంటారు లేక పోతే లేదంటారు గాని వీల్లేంటి నన్ను అసహ్యించుకుంటారు ?? బహుశా వాళ్ళలో కొంత మందికి నాకు వచ్చిన హిందీ కూడా రాదనుకుంటా !!
ఇటువంటి క్లిష్ట పరిస్థితుల్లో కలిసాడు , కత్తి రెడ్డి!! ఓ వెబ్సైటు లో తనకి రూం మేట్ కావాలని ఫోన్ నెంబర్, ఇంటి నెంబర్, వాళ్ళ ఊళ్ళో పక్కింటి వాళ్ళ నెంబర్, తన "conduct" సర్టిఫికేట్ స్కాన్ కాపీ, వగైరా వివరాలు ఇచ్చాడు. వాళ్ళ ఊరు "STD" code ని బట్టి తెలుగు వాడని నా "detective" మెదడు కనిపెట్టేసింది.

వెంటనే ఫోన్ చేశా, "హలో , కత్తి రెడ్డి గారా అండీ ? "
"అవును, కాని నాకు క్రెడిట్ కార్డులు వద్దు!! "
"అయ్యో , నేను మీకు రూం మేట్ అయ్యి పెడదామని ఫోన్ చేశానండీ !!"
"ఓహో అలాగా , మంచిది. అలాగే అయ్యి పెట్టండి. ఇంతకి, మీ పేరు ఏంటి ? "
"నన్ను సన్నీ అంటారు. మీ రూం తాలూకు వివరాలు ఇస్తే, వస్తాను "
"రూం అంధేరీ లో ఉంది. మీరు మాత్రం సాయంత్రమే రండి. అద్దె సుమారు ఏడు వేలు అవుతుంది. "
"ఏడు వేలేనా!!! మరీ ... తలకి ఎంత పడుతుంది ? "
"నేను తల, మొండానికి కలిపే ఏడు వేలన్నాను. మొత్తం అద్దె పాతిక వేలు. ఇంతకీ మీ పేరేంటో ? "
"నా పేరు సన్నీ అండీ. "
"ఏదో నీళ్ళ సమస్య ఉంది కాబట్టి , ఈ మాత్రం తక్కువలో దొరికిందండీ. ఇంతకీ మీ పేరేంటి ?"
ఆ ప్రశ్నతో "నీ ఘజిని మొహం లో నా చెప్పు " అని అనాలనిపించింది. రూం లోకి రానిచ్చిన తరువాత మన ప్రతాపం చూపించవచ్చని ఈ విషయాన్నీ వదిలేశా.
హడావుడి గా అంధేరీ కి వెళ్లాను.కత్తి రెడ్డి రూం చూపించడం మానేసి, ముందు చుట్టుపక్కల ఏముందో చూపించడం మొదలెట్టాడు.
"ఓ పక్క , స్లం ఉంది. అప్పుడు అప్పుడు డిస్కో లు అవి జరుగుతుంటాయి. మరో పక్క స్మశానం ఉంది. పచ్చగా ఉంటుంది లెండి. స్మశానం పేరుకే గాని, మాంచి కళగా ఉంటుంది ."
"మరి హాలు, అవి ? " అని అడిగాను.
" మీరు సరిగ్గా గమనించి నట్టు లేరు. మీరు ఇంటి లోపలకి వచ్చాక రెండు అడుగులు వేశారా ? .. అక్కడితో హాలు అయ్యిపోయింది . ఇంక మిగతా ఇల్లు మీరు ఎంత వరకు చూసారో అదే. Hidden costs ఏవి లేవు !!!" అని అనేసుకొని, తను ఒక్కడే నవ్వేసుకున్నాడు.
నాకు మాత్రం ఇంటి కొలతలు చూసి ఏడవాలో నవ్వాలో అర్ధం అవ్వలేదు. ఇంత చిన్న ఇంటిని మా ఊళ్ళో పాతిక వేలకి ఏకంగా కొని పారేయొచ్చు అని మాత్రం తట్టింది.
గత్యంతరం లేక ఆ ఇంటికే వెళ్లి తగలడ్డాను. ఆ ఇంట్లో మొదటి రోజు, పక్కనున్న స్లం లో నుంచి ఏవో టపాకాయల శబ్దం వినిపించింది. కత్తి రెడ్డి ని చూసి .. "దీపావళి నా ? " అని అడిగాను. కత్తి రెడ్డి "ఎవరిదో పెళ్లి " అన్నాడు.
రెండో రోజు కూడా టపాకాయలు కాల్చారు . ఈ సారి కత్తి రెడ్డి "ఎవరిదో పండగ"అన్నాడు. మూడోరోజుకి అలవాటయ్యి పోయింది. "ఈ పాడు ఊళ్ళో, ఏమొచ్చినా టపాకాయలే" అనుకుని ఊరుకున్నాను. నాలుగో రోజు మాత్రం నిశ్శబ్దంగా ఉంది . ఎవరో పోయారు. రాత్రికి మళ్ళి గోల మొదలయ్యింది. ఏంటా అని చూస్తే ఆ పోయిన మనిషిని, పక్కనే ఉన్న స్మశానంలో పూడ్చేసి, "ceremony" జరుపుకుంటున్నారు ఈ పాడు జనం. ఇంతే కాకుండా నా జీవితం లో ఎప్పుడు చూడని వింతని చూసాను. స్మశానం లో జనాలు భోజనం కూడా చేస్తున్నారు.
ఆహా, దేవుడా నన్ను సరిగ్గా ఎక్కడికి తీసుకువచ్చావ్ తండ్రీ !!!
--------------------------------------------------------------

Mumbai Diaries -- Part 1

"Dude I told you!! We should have gone to the beach. I know you suck, never knew you suck this much!!!" Reddy shouted at me for making his evening not worthy to remember.
I said. "I was just trying to .. "
"No Stop. In the first place you made me come over without having enough break. And then this. Ah .. forget it !!! "
------------------------------------------------
15 Hours Earlier
------------------------------------------------
"Vashi .. "
"Vashi , utharne vaala koi hai ?? ", a boy shouted from the front door.
I woke up suddenly disturbed by his cry. I turned to the window to look outside. The sight was beautiful. It was raining, quite greenly and people outside were in a hurry to reach their destinations.
Some of them were holding umbrellas and wore backpack to the front. I wondered if in that case why bother wearing a "back"pack at all. Then something in me reminded that I am actually in Mumbai now, Ah! Finally. I waited too long to come to Mumbai. It's been a year since I got placed in college. Generally, we get placed a year before we graduate at IISc. Thoughts of how I would fare in my job rushed into my head. It made me a little nervous, especially after having a rough time at college.
The bus stopped again. This time the boy from the door shouted, "Sion! Sion!! Sion aa gaya hai, last stop!!"
I reluctantly took my bag and told Reddy, "Let's go!"
Reddy was my classmate at IISc. Though we both know each other, we never were real buddies in college. We were good friends. I gotta tell you, in college you never get placed with your best friends in the same company. Experience.
Reddy was pretty disgusted by the sight.
"It's raining. How are we going to carry our stuff? " he said annoyingly.
I said taking a taxi would be the world's best idea. He gave me a dirty look. I tried to ignore his look and got down lazily. Rain started pouring heavily as if it was waiting for a signal to come in full swing. Before I could get any feel for the new city I noticed that my bag is missing. It struck like thunder. I looked around and there's a guy who was carrying my bag and threw it in his taxi. I followed him and had to literally snatch my bag back. This guy then asks me , "kaha jaana hai bhai ?"
I said, " I don't want a taxi".
Reddy in the mean time was trying hard to handle the mob of taxi drivers. I came back to Reddy, he really needed some help. One the taxi drivers learned that we speak Telugu. He was the scariest of those drivers. He was tall, extremely dark and his shoulders reminded me of "The Incredible Hulk".

He said, "Haa, Telugu. You from Andhra. Me Tamil. Neighbor states. Get in my taxi !!!"


---


The rains were no match for the pouring Taxi drivers. I was getting way too uncomfortable with everything's around. Reddy was cool. He must be. If someone asks me, "What can we expect from a guy who publishes his Masters thesis in Journals", I would say "A lot!" and so I did expect a lot from Reddy. He actually started to talk to the taxi guys. The Scariest of those drivers came forward. He was tall, extremely dark and his shoulders reminded me "The Incredible Hulk".


summary : we went to the company acco. It was locked. we had to stay for a while call puja for a number of times to get lock. finally. reddy was already too disappointed by the inhospitable environment. sathish (ofc) said he would take us to ofc the other day. reddy wanted to go to beach. I said lets go find office. it turned out that we did not find the office.
The other day we went to the beach. It sucked.


I understand his pain. He was too far from his home and did not even wish to like any other place in the world. I am pretty sure he would have said that even if he was in New York (or in Amsterdam for that matter, No kidding!!).

With all the attention I got, I felt like Shah Rukh Khan for a while. And then realised that they won't give a shit after I pick one of them, even the one who was picked. It's all about money honey!!