ఇంటి సమస్య

నేను బొంబాయి లో పని చేస్తుంటాను. ఇక్కడికి కొత్తగా వచ్చినప్పుడు, మనకీ జనాలతో పడి చావదు అని, నా ఒక్కడికే ఇల్లు తీసుకుందామని అనుకున్నాను. కాని, ఇక్కడ ఒక్క నెల అద్దె కట్టాలంటే మా తాతల ఆస్తి అంతా అమ్మేసి ఓ పదివేలు ఎగస్ట్రా పెట్టుకుని మరీ కట్టాలని అని తెలిసిన మరుక్షణం ఆ ప్రయత్నాన్ని మానేశా.
కంపెనీ ఇచ్చిన ఇంట్లో ఉంటూ రూం మేట్ కోసం వెతకడం మొదలెట్టాను. ఆఫీసు లో దొరికిన ప్రతి ఒక్కడిని నాకు వచ్చీ రాని హిందీ లో "తుం , మై , రూం .. రూం .. తుం , మై .. ఒకే ??" అని అడిగేవాడిని.
ఇప్పటికీ నాకు అర్ధం కాని విషయమేమిటంటే, ఎవరన్నా నచ్చితే సరే అంటారు లేక పోతే లేదంటారు గాని వీల్లేంటి నన్ను అసహ్యించుకుంటారు ?? బహుశా వాళ్ళలో కొంత మందికి నాకు వచ్చిన హిందీ కూడా రాదనుకుంటా !!
ఇటువంటి క్లిష్ట పరిస్థితుల్లో కలిసాడు , కత్తి రెడ్డి!! ఓ వెబ్సైటు లో తనకి రూం మేట్ కావాలని ఫోన్ నెంబర్, ఇంటి నెంబర్, వాళ్ళ ఊళ్ళో పక్కింటి వాళ్ళ నెంబర్, తన "conduct" సర్టిఫికేట్ స్కాన్ కాపీ, వగైరా వివరాలు ఇచ్చాడు. వాళ్ళ ఊరు "STD" code ని బట్టి తెలుగు వాడని నా "detective" మెదడు కనిపెట్టేసింది.

వెంటనే ఫోన్ చేశా, "హలో , కత్తి రెడ్డి గారా అండీ ? "
"అవును, కాని నాకు క్రెడిట్ కార్డులు వద్దు!! "
"అయ్యో , నేను మీకు రూం మేట్ అయ్యి పెడదామని ఫోన్ చేశానండీ !!"
"ఓహో అలాగా , మంచిది. అలాగే అయ్యి పెట్టండి. ఇంతకి, మీ పేరు ఏంటి ? "
"నన్ను సన్నీ అంటారు. మీ రూం తాలూకు వివరాలు ఇస్తే, వస్తాను "
"రూం అంధేరీ లో ఉంది. మీరు మాత్రం సాయంత్రమే రండి. అద్దె సుమారు ఏడు వేలు అవుతుంది. "
"ఏడు వేలేనా!!! మరీ ... తలకి ఎంత పడుతుంది ? "
"నేను తల, మొండానికి కలిపే ఏడు వేలన్నాను. మొత్తం అద్దె పాతిక వేలు. ఇంతకీ మీ పేరేంటో ? "
"నా పేరు సన్నీ అండీ. "
"ఏదో నీళ్ళ సమస్య ఉంది కాబట్టి , ఈ మాత్రం తక్కువలో దొరికిందండీ. ఇంతకీ మీ పేరేంటి ?"
ఆ ప్రశ్నతో "నీ ఘజిని మొహం లో నా చెప్పు " అని అనాలనిపించింది. రూం లోకి రానిచ్చిన తరువాత మన ప్రతాపం చూపించవచ్చని ఈ విషయాన్నీ వదిలేశా.
హడావుడి గా అంధేరీ కి వెళ్లాను.కత్తి రెడ్డి రూం చూపించడం మానేసి, ముందు చుట్టుపక్కల ఏముందో చూపించడం మొదలెట్టాడు.
"ఓ పక్క , స్లం ఉంది. అప్పుడు అప్పుడు డిస్కో లు అవి జరుగుతుంటాయి. మరో పక్క స్మశానం ఉంది. పచ్చగా ఉంటుంది లెండి. స్మశానం పేరుకే గాని, మాంచి కళగా ఉంటుంది ."
"మరి హాలు, అవి ? " అని అడిగాను.
" మీరు సరిగ్గా గమనించి నట్టు లేరు. మీరు ఇంటి లోపలకి వచ్చాక రెండు అడుగులు వేశారా ? .. అక్కడితో హాలు అయ్యిపోయింది . ఇంక మిగతా ఇల్లు మీరు ఎంత వరకు చూసారో అదే. Hidden costs ఏవి లేవు !!!" అని అనేసుకొని, తను ఒక్కడే నవ్వేసుకున్నాడు.
నాకు మాత్రం ఇంటి కొలతలు చూసి ఏడవాలో నవ్వాలో అర్ధం అవ్వలేదు. ఇంత చిన్న ఇంటిని మా ఊళ్ళో పాతిక వేలకి ఏకంగా కొని పారేయొచ్చు అని మాత్రం తట్టింది.
గత్యంతరం లేక ఆ ఇంటికే వెళ్లి తగలడ్డాను. ఆ ఇంట్లో మొదటి రోజు, పక్కనున్న స్లం లో నుంచి ఏవో టపాకాయల శబ్దం వినిపించింది. కత్తి రెడ్డి ని చూసి .. "దీపావళి నా ? " అని అడిగాను. కత్తి రెడ్డి "ఎవరిదో పెళ్లి " అన్నాడు.
రెండో రోజు కూడా టపాకాయలు కాల్చారు . ఈ సారి కత్తి రెడ్డి "ఎవరిదో పండగ"అన్నాడు. మూడోరోజుకి అలవాటయ్యి పోయింది. "ఈ పాడు ఊళ్ళో, ఏమొచ్చినా టపాకాయలే" అనుకుని ఊరుకున్నాను. నాలుగో రోజు మాత్రం నిశ్శబ్దంగా ఉంది . ఎవరో పోయారు. రాత్రికి మళ్ళి గోల మొదలయ్యింది. ఏంటా అని చూస్తే ఆ పోయిన మనిషిని, పక్కనే ఉన్న స్మశానంలో పూడ్చేసి, "ceremony" జరుపుకుంటున్నారు ఈ పాడు జనం. ఇంతే కాకుండా నా జీవితం లో ఎప్పుడు చూడని వింతని చూసాను. స్మశానం లో జనాలు భోజనం కూడా చేస్తున్నారు.
ఆహా, దేవుడా నన్ను సరిగ్గా ఎక్కడికి తీసుకువచ్చావ్ తండ్రీ !!!
--------------------------------------------------------------

Mumbai Diaries -- Part 1

"Dude I told you!! We should have gone to the beach. I know you suck, never knew you suck this much!!!" Reddy shouted at me for making his evening not worthy to remember.
I said. "I was just trying to .. "
"No Stop. In the first place you made me come over without having enough break. And then this. Ah .. forget it !!! "
------------------------------------------------
15 Hours Earlier
------------------------------------------------
"Vashi .. "
"Vashi , utharne vaala koi hai ?? ", a boy shouted from the front door.
I woke up suddenly disturbed by his cry. I turned to the window to look outside. The sight was beautiful. It was raining, quite greenly and people outside were in a hurry to reach their destinations.
Some of them were holding umbrellas and wore backpack to the front. I wondered if in that case why bother wearing a "back"pack at all. Then something in me reminded that I am actually in Mumbai now, Ah! Finally. I waited too long to come to Mumbai. It's been a year since I got placed in college. Generally, we get placed a year before we graduate at IISc. Thoughts of how I would fare in my job rushed into my head. It made me a little nervous, especially after having a rough time at college.
The bus stopped again. This time the boy from the door shouted, "Sion! Sion!! Sion aa gaya hai, last stop!!"
I reluctantly took my bag and told Reddy, "Let's go!"
Reddy was my classmate at IISc. Though we both know each other, we never were real buddies in college. We were good friends. I gotta tell you, in college you never get placed with your best friends in the same company. Experience.
Reddy was pretty disgusted by the sight.
"It's raining. How are we going to carry our stuff? " he said annoyingly.
I said taking a taxi would be the world's best idea. He gave me a dirty look. I tried to ignore his look and got down lazily. Rain started pouring heavily as if it was waiting for a signal to come in full swing. Before I could get any feel for the new city I noticed that my bag is missing. It struck like thunder. I looked around and there's a guy who was carrying my bag and threw it in his taxi. I followed him and had to literally snatch my bag back. This guy then asks me , "kaha jaana hai bhai ?"
I said, " I don't want a taxi".
Reddy in the mean time was trying hard to handle the mob of taxi drivers. I came back to Reddy, he really needed some help. One the taxi drivers learned that we speak Telugu. He was the scariest of those drivers. He was tall, extremely dark and his shoulders reminded me of "The Incredible Hulk".

He said, "Haa, Telugu. You from Andhra. Me Tamil. Neighbor states. Get in my taxi !!!"


---


The rains were no match for the pouring Taxi drivers. I was getting way too uncomfortable with everything's around. Reddy was cool. He must be. If someone asks me, "What can we expect from a guy who publishes his Masters thesis in Journals", I would say "A lot!" and so I did expect a lot from Reddy. He actually started to talk to the taxi guys. The Scariest of those drivers came forward. He was tall, extremely dark and his shoulders reminded me "The Incredible Hulk".


summary : we went to the company acco. It was locked. we had to stay for a while call puja for a number of times to get lock. finally. reddy was already too disappointed by the inhospitable environment. sathish (ofc) said he would take us to ofc the other day. reddy wanted to go to beach. I said lets go find office. it turned out that we did not find the office.
The other day we went to the beach. It sucked.


I understand his pain. He was too far from his home and did not even wish to like any other place in the world. I am pretty sure he would have said that even if he was in New York (or in Amsterdam for that matter, No kidding!!).

With all the attention I got, I felt like Shah Rukh Khan for a while. And then realised that they won't give a shit after I pick one of them, even the one who was picked. It's all about money honey!!

'ఎందుకిలా' నా ఖర్మ కాలిపోయింది ?

ఈ కధని అందించిన సుసు బాబు కి , సత్తి బాబుకి నా ధన్యవాదాలు. కధ లో .. 'నేను' మా సత్తి .
----------------------------

హరిగాడు ,నేనూ అప్పుడే రూంలోకి వెళ్లి , రిలాక్ష్ అవుతున్నాం. మా లంబుగాడు రూంకి వచ్చి, "నేను కొత్త నెంబర్ తీసుకున్నా!!! మీ ఫోన్ లో ఫీడ్ చేసుకోండి" అన్నాడు . వెంకటేష్ ప్రసాద్ సెంచరి, సహారాలో వరదలు, ఇలాంటి 'అవకాశాలు' చాలా అరుదుగా వస్తాయి. దీన్ని వదిలే ప్రసక్తే లేదు. అమ్మాయి లా మాట్లాడి ఎవరినన్నా 'బక్రా' చేయొచ్చని అనుకున్నాం. దీనిలో హరిగాడు దిట్ట.
అయితే , తన పరపతిని తిరుపతిలో చాటి చెప్పుకోవడానికి వెళ్లి తిరిగి వస్తున్నాడు, మా హుస్సేన్ భాయి .
"హుస్సేన్ భాయి తిరుపతి నుంచి వస్తున్నాడురా..దారిలో ఉన్నాడు" అని అన్నాను హరిగాడితో .
"అయితే భాయికే ఫోన్ చేద్దాం ..సిందు అని చెబుదాం" అన్నాడు హరి.

అప్పుడో సారి సిందు అనే అమ్మాయి గురించి ఏవో నాలుగు ముక్కలు కక్కాడు మా హుస్సేన్ భాయి. సరిగా హరిగాడికే చెప్పకూడదని, పాపం భాయి మాత్రం కల కన్నాడా? ..

ఇంకేముంది, హరిగాడు వెంటనే హుస్సేన్ భాయికి ఫోన్ చేసి , స్పీకర్ ఆన్ చేశాడు.

హరిగాడు (అమ్మాయి గొంతులో )
" హలో .. "
హుస్సేన్ భాయి : " హలో ఎవరు ?"
"హలో , నేను హరి చిచి సిందుని మాట్లాడుతున్నా!!! "
" హలో ఎవరు ?? " (హుస్సేన్ భాయి కి సరిగ్గా వినపడాల్సిన విషయం వినపడలేదు పాపం.)
"హలో నేను సిందుని మాట్లాడుతున్నా !! "
హుస్సేన్ భాయికి అప్పుడే ఏదో తేడాగా ఉంది అని అనిపించింది.
" ఎవరు ?? సిందు నా ? "
" అవును , నేను సిందునే మాట్లాడుతున్నా. "
" నా నెంబర్ ఎలా తెలిసింది ? "
" మీ ఇంట్లో అడిగి తెలుసుకున్నా " (హరిగాడి సమయస్పూర్తి ఇది. సిందు పక్కింటిలోనే ఉంటుంది అని భాయి కక్కాడు.. అదే చెప్పాడు)
భాయికి నమ్మకం కలగక పోయినా , ఏదో మూల చిన్న ఆనందం వేసింది.
" సరే .. మరి .. మరీ .. మరీ .. ఆప్ .. "
జీవితంలో అమ్మాయితో మాట్లాడి ఎరుగని భాయికి ఏకంగా ఒక అమ్మాయి ఫోన్ చేసింది అంటే ఈ మాత్రం మాటలు రావడం కూడా ఎక్కువే !!!
హరిగాడు .. 'హరిగత్తె' లా "ఎలా ఉన్నావ్ హుస్సేన్ ? "
" ఆ నేను బాగానే ఉన్నా .. నువ్వు ఎలా ఉన్నావ్ ?"
" నేను కూడా బాగానే ఉన్నా. మా ఫ్రెండ్స్ కొంత మంది బెంగుళూరుకి వచ్చారు. IIScని చూద్దాం అని అన్నారు. నాకు నువ్వు తప్ప అక్కడ ఎవరూ తెలియదు .. నాకు , మా ఫ్రెండ్స్ కి IISc చూపిస్తావా? "
" ఖచితంగా !!!" . కాని భాయి కి ఇంకా అనుమానం తీర లేదు. ఎవరికీ చెప్పని విషయం ఒకటి అడిగి చూదాం అని .. " ఇంతకీ బెంగుళూరు లో ఎక్కడ ఉంటున్నావ్ ?"
హరిగాడికి ఈ విషయం తెలియదు . సరే ఓ రాయి వేద్దాం అని "ఆం .. హుం .. ఆం .. మారత్ హళ్లి లో .. " అన్నాడు. మా అదృష్టవశాత్తు, భాయి 'దుర-అదృష్టవశాత్తు' ఆ అమ్మాయి మారత్ హళ్లి లోనే ఉంటుంది.
అనుమానం పూర్తిగా తీరిపోయిన భాయి ఇక మాంచి రొమాన్స్ మూడ్ లోకి వచ్చేసాడు.
"ఓ .. ఓ .. సరే సరే .. .." అని కొద్ది సేపు భాయి అలా పైకి చూస్తూ ఏదో ఆలోచించడం మొదలెట్టాడు.
ఓ పావు గంట తరువాత , ఏదో గుర్తుకు వచ్చినట్టు "ఇంట్లో వాళ్ళు ఎలా ఉన్నారు ? " అన్నాడు.
ఇంతలో హరిగాడికి భాయి నమ్మేసాడు అన్న ఆనందంలో నవ్వు ఆగట్లేదు. ఫోన్ కట్ చేశాడు. వెంటనే మాలో కొందరం ఓ పంది మూక బురద కాలవలో దొర్లి నట్టు కింద పడి దొర్లి దొర్లి నవ్వడం మొదలెట్టాం. మిగతావాళ్ళు బల్లిలా గోడ కి అత్తుక్కు పోయి నవ్వుతున్నారు. నేల మీద ఉన్నవాళ్లు గోడ మీదకి , గోడ మీద ఉన్నవాళ్లు నేల మీదకి చిన్నగా నవ్వుతూ మారాము. ఈ లోపు హాస్టల్లో ఉన్న వాళ్ళు , మా భీకరమయిన శబ్దాలని విని, ఏ బందిపోటో , టెరరిస్టో వచ్చాడేమో అని అందరూ కంగారు కంగారుగా వచ్చారు. మా నవ్వులు చూసి, పాపం కోర్సు ఒత్తిడి తాళలేక ఇలా మతి తప్పి ఉండొచ్చులే అనుకుని ,వెళ్ళిపోయారు.
ఒక వేల మా నవ్వులు వినిపించి ఉంటాయేమో అని .. హరిగాడు అనుమానంగా మళ్ళి ఫోన్ చేశాడు ..
హుస్సేన్ భాయి: " ఆ చెప్పు సిందు "
హరిగాడు : (అనుమానం తీరింది ..) " హా .. మరి .. ఇంకేంటి ? "
"చెప్పాలి నువ్వే "
"(పూర్తి నిశబ్దం) .. ?? .. " (హరిగాడికి ఏమనాలో తెలియలా)
ఈ లోపు భాయి మనసులో ఓ చిన్న తీన్ మార్ వేసుకుంటున్నాడు. ఇన్ని రోజులుగా బెంగుళూరులో ఉంటూనే ఎప్పుడూ ఓ మాటా మంచి లేదు .. అనుకుంటూ ..అన్నింటి కంటే ముఖ్యంగా ఒక అమ్మాయి తనకి ఫోన్ చేసింది అన్న విషయాన్ని నమ్మలేక పోతూ " అవును .. సిందూ ..
..
..
All of a sudden ... ఎందుకిలా ?? " అన్నాడు భాయి.

ఇక వల్లకాక హరిగాడు .. మళ్ళి దొర్లడం మొదలెట్టాడు. ఫోన్ కట్ చేసేసాము.
------------------------------

మేము అందరం మెస్సు లో కూర్చుని ఉన్నాం. మా అందరిని చూస్తూ .. హుస్సేన్ భాయి .. కొంచం సిగ్గు పడుతూ , తన పళ్ళెం తీసుకుని వచ్చాడు. మేము ఏదో మాట్లాడటం మొదలెట్టాం. హుస్సేన్ భాయి మధ్యలో వచ్చి " ఆ పనిని అలా చెయ్యకూడదు రా .. " అన్నాడు.
నేను భాయి ని చూసి .. "అవును భాయి ..
.
.
All of a Sudden .. ఎందుకిలా?" అన్నాను
----------------------------------------------

Rumor has it !!!!

Back then while I was in college, I had crush on this girl called "Preity". We were pretty good friends and we used to hang out often. A lot of my other friends thought that I was in love with this girl.

At the end of 7th semester, I was quite moody and not able to decide what's good for my future. I looked a bit lost all the time. But suddenly after a few days, people come to see me if I am alright. A lot of guys came to me and said, "It's part of our life. Things like these happen". I did not have any clue of what they were talking about. One of those girls who knows me well, came to me and said, "Don't worry Sunil. Most of us have this phase. We all can come out of it".

I was fed up with this and said, " Hey , what is wrong with you guys ?"

Girl: "I know it's hard. But you can't freak out like this"
Me: "Please, stop this and tell me what's the matter with you guys. What are you guys so sympathetic about ?"
Girl: "As if you don't know. It's Preity isn't it ? Yeah, we know that. "
Me: "What !!! What's wrong with Preity ? And what do you know ? "
Girl: "Okay. If you want me to say all of that. I'll do it. You proposed to Preity and she said no. We know it."
Me: "What ??!@!!@!@!@@#@#. (After a long gap and with a smile on my face) Now, I get it. But no, this is not true. I did not propose to Preity."
Girl: "You are kidding right ?"
Me: "God No!! "

The Girl slowly walked away from me. She turned back and said,
"Are you sure ? "

నా దేవదాసు కహానీలు - 2

అది చలి కాలం. పొద్దున్నే లేచి కాలేజి కి వెళ్ళాలంటే బద్ధకం . చిన్నగా బయల్దేరడం మొదలెట్టా.
ఇప్పటికే అమ్మాయిలు లేక ఎండిపోయిన నా జీవితం లో ఆ చలి కాలం పగుళ్ళు (పెదాలకి ) తప్పితే ఏమి తేలేదు.
బస్సు స్టాప్ కి బహు బద్ధకం గా చేరా. బస్సు కోసం ఎదురు చూసి చూసి చిరాకు మొదలయింది. అప్పుడే ఒక అందమయిన అమ్మాయి అలా ఆటో దిగి బయటకు వచ్చింది. తొలిప్రేమ లో పవన్ కళ్యాణ్ , కీర్తి రెడ్డి ని చూసినట్టు అలా చూస్తూ కాలం మర్చిపోయ.
మనసు లో ఏదో ఆనందం. ఓహ్ చిన్న భయం కూడా.

నేను ఆహ్ అమ్మాయి దగ్గరికి వెళ్లి , నీ పేరు సంధ్య కదా ?? అన్నాను .
ఆ అమ్మాయి ఆశ్చర్యం తో , నీకెలా తెలుసు అంది ?
( అందమయిన అమ్మాయి , పేరు తెలుసుకోవడం పెద్ద విషయమా ఏమిటి ? మా కాలేజి లో ఎంత మంది అందమైన అమ్మాయిలు ఉన్నారు, వాళ్ళ లో ఎంత బాయ్ ఫ్రెండ్స్ లేకుండా ఉన్నారో కూడా తెలిసే మనకి , ఇది అస్సలు లెక్కే కాదు. )
ఏదో మాటదాటేసా. నేను ఎంత సేపటినుంచో వెతుకుతున్నా బస్సు ఒక్కటి ఆగలేదు కాని, ఆ అమ్మాయి ఒక్క సారి అలా నాజూగ్గా చెయ్యి ఊపింది. ఎంతో వేగంగా వెళ్ళే బస్సు కాస్త , సడన్ బ్రేకు వేసి మరీ ఆగింది ( ఒక అందమైన అమ్మాయి చెయ్యలేనిది చాలా తక్కువ పనులు అని సంధ్య ని చూసిన తరువాతే తెలిసింది ).

ఇద్దరం బస్సు ఎక్కాం. పరిచయం బానే పెంచుకున్న , ఈ నెపంతో.
అంత బానే వెళ్తున్న టైం లో మా B.Tech 1st yr రిజల్ట్స్ వచ్చాయి. సంధ్య కనిపించి మార్కుల గురించి అడిగింది.
అనుకోని పరిస్థితుల్లో , ఏదో కర్రెక్షన్లో పొరపాటో ఏమో కాని , నేను మా కాలేజీ కి ఆ సంవత్సరం topper ని అయ్యాను. ఈ పొరపాటు మళ్ళి జరగలేదు సుమీ.
దాని తో సంధ్య వీడు మనలో ఒకడు కాదు అని ఫిక్స్ అయ్యిపోయింది. వీడితో స్నేహం ఎక్కడికి వెళ్ళదు అని డిసైడ్ అయ్యిపోయి, నన్ను పిచ్చ లైట్ తీసుకుంది.
topper అయితే ఎన్ని ఉపయోగాలు ఉన్నాయో అనుకునే నాకు , దేవుడు చెప్పిన సమాధానం ఇదే ..

"కొన్ని కొన్ని సార్లు నష్టం కూడా !!!"

కాటాగాడి (సొల్లు) కబుర్లు - 2

సంతోషం కొద్ది !!

నేను : "మాష్టారు, నా బ్లాగు చదవండి "
మాష్టారు : " ఒక్క నిమిషం .. "
నేను : " ఒక్క నిమిషం , అయ్యిపోయింది "
"అయితే ?"
"అయితే, నా బ్లాగు చదవొచ్చు అన్నారు కదా "
"అస్సలు మీరు బ్లాగులో ఏమి చెప్పాలను కుంటున్నారు, ఎందుకు చెప్పాలను కుంటున్నారు ? "
" అదేంటి , మాష్టారు! గాలి ఎందుకు వీస్తుంది, ఆకలి ఎందుకు వేస్తుంది అంటే ఏమి చెప్పగలం ?"
--------------------------------------------------------------------------------

దాదా, నేను కలుసుకోవాలని ప్రయత్నం చేస్తున్నాం. దాదా ఫోన్ చేశాడు

దాదా : "ఎక్కడున్నావ్ సునీల్ "
నేను : " నేను బస్సు స్టాప్ లో ఉన్నా "
దాదా : "నేను కూడా బస్సు స్టాప్ లోనే ఉన్నా. "
నేను : " నీకు ఎదురుగ ఏమయినా ఉంటె చెప్పు, బస్సు స్టాప్ చాలా పెద్దగ ఉంది. నువ్వు నాకు కనిపించట్లా "
దాదా : "నా ఎదురు హోటల్ బ్రగంజా ఉంది . సరిగ్గా దాని ముందుకి వచ్చేయి "
నేను : "హోటల్ పంచగంగా అని ఉంది , నా ఎదురుగా .. అదేనా ??"
దాదా : "లేదు సునీల్, హోటల్ బ్రగంజా .. బ్రగంజా .. బ్ర .. గన్ .. జా !!! "
"లేదు దాదా , అది హోటల్ పంచగంగానే అయ్యి ఉంటుంది " అని నేను ఓ పక్కకి తిరిగి చూశా ..
అది హోటల్ "Braganza!!!!"
---------------------------------------------------------------------------------
కష్టాలతో జల్సా !!!

నేను : " ఏరా ఆఫీసు కి వెళ్ళడానికి ఎంత సేపు పడుతుంది ?"
ఫ్రెండ్: " అర గంట పడుతుంది రా .. "
నేను: "అంతే కదా .. "
ఫ్రెండ్ : "ఏంటి ?? అంతే కదా నా ? నీకేమి తెలుసు రా మా ఆఫీసు వెళ్ళే కష్టాలు "
నేను : " నాకు ఏమి తెలుసా ? ..
ఆఫేసు కి వెళ్ళాలంటే పోను పదిహేడు కిలోమీటర్లు , రాను పదిహేడు కిలో మీటర్లు వెళ్ళాలని నీకు తెలుసా .. నాకు తెలుసు!! ..
ఆఫేసు కి వెళ్ళాలంటే , లోకల్ ట్రైన్ ఎక్కాలని , ఎక్కాలంటే వంద మందిని తోసుకుంటూ ఎక్కాలని, దిగాలంటే వంద మందిని తోసుకుంటూ దిగాలని, నీకు తెలుసా .. నాకు తెలుసు !
కంటి నిండా నిద్ర లేకుండా , కడుపు నిండా తిండి లేకుండా , సూర్యుడిని చూడక ముందే ఆఫీసుకి వెళ్ళాలని నీకు తెలుసా .. నాకు తెలుసు !
ఈ బ్లాగు చదివాల్లెవరికి ఆఫీసుకి వెళ్ళే కష్టాల గురించి మాట్లాడే అర్హత లేదు, ఒక్క నాకు తప్ప !
ఇంటర్నెట్ నీకేప్పుడైన అమ్మ లా కనిపించిందా ? కీ బోర్డ్ మీద చెయ్యిపెడితే నీకేప్పుడైన ధైర్యం వచ్చిందా ?
నాకు అనిపించింది .. అందుకే బ్లాగర్ ని అయ్యాను !!!!
బ్లాగర్ ని అయ్యాను !!!
బ్లాగర్ ని అయ్యాను !!!!!"
---------------------------------------------------------------------------------

Girl Friend or Fiancée

Every now and then, it so happens that I bump into guys who are like just about to get married.

And so, with a lot of curiosity I ask how did the guy make it to his marriage and I ask if the guy's going to marry his love.
Me : "Is she your girl friend ?"
Most Common Response from those guys, comes as this :
"aam .. hmm .. well you can say that ! "
Me : What does that mean, I can say that. What do you say then?
Guy: (pretty embarrassed) It's like the arranged marriage thing.
Me: Oh, I see. So the one, who you talk over the phone is your fiancée ..
Guy: Well, you can say that.

One of those things which went wrong

Back in those days while I was in school, I had a very good image of being a good, hardworking chap among my teachers. (Don't know exactly how I earned it). Every now and then, when a teacher wants to find a role model for my classmates, I was always there to make my buddies go mad at me.
This one day, one of our school teachers was pretty lazy to take class and so decided to put up a reading session for all of us. I started to sleep with my eyes open just as I used to do each day in school.
Everyone was busy doing some chit-chat and the guy called principal comes to check up if teachers are doing their job properly. And this particular teacher, just to impress her boss started asking everyone questions about the subject. She was making guys to stand up on the bench , whoever doesn't answer her questions (for those who don't know, standing up on bench was considered as a punishment and students feel pretty ashamed of it).

I had a good reputation at not being asked questions. This was due to the confidence they had on me that I would eventually answer it (I really don't know how I managed this one. May be I was never asked a question. And this good boy image might have added some value in this aspect too. I loved my school for this). This teacher looked at me while I was staring at the book (I was in deep sleep) and she said to everyone
"Look at this guy, look at how deeply focussed he is, on learning something. Try to follow him in this aspect !!"
I suddenly woke up realising that something good was being said about me. I looked around the guys who were standing and felt pretty proud of myself that my antics (you know, this image thing that I made up) worked out.
One of the guys became pretty furious with the unfair treatment he got, he raised his voice. He asked the teacher to ask me a question too. She was a bit reluctant. Notwithstanding the pressure from other guys too, she finally asked me a question.
The question she asked, was pretty easy and everyone else standing might have answered that one.
I didn't.

Desperate Me!!

While I was studying Intermediate(or +1 / +2), I was pretty amused by this girl called 'Santa'. I wanted to strike a conversation with her somehow. But I lacked the guts to just go and talk to her. So I became friends with this guy called 'Suzee', who was a very good friend of Santa.
I talked to Suzee about my crush on her and asked him to introduce me. Suzee understood my plight and said he will introduce me to her. But that cannot happen in college. Because my college is pretty clumpsy place. So he came up with an idea, that he will talk to her about me and give me her phone number.
He asked me to call her up at exactly 7PM. By that time, he would have told her about me, so that I can catch up a conversation with her, right away on the phone.
That's pretty cool. But something was fishy in the plan. I never really cared about the fishy part and focused a bit too much on how and what should I talk to Santa.

I was pretty scared to call up, in spite of all of the assurance Suzee gave me. I called her up, though I was trembling with fear.

Santa: Hello
Me: Hello, Hi , ... hmm..
Santa: Yeah, who's this ?
Me: Hey, It's me !!
Santa: Sorry , I didn't recognize you. Could you please tell me who this is ?
Me: Didn't Suzee tell you ?
Santa: Suzee ?? What did Suzee had to tell me ?
Me: I am Sunny.
Santa: Sunny ??!!!!@! Sunny who ??
Me: Aaam .. Hmm.. !!! Suzee , didn't he call you ?
Santa: No. But who are you ?
Me: (As if I was in a speed reading competition) I am your classmate, I sit right behind you. You must have seen me with Suzee.
Santa: No.
Me: okay. (I wanted to say to say sorry, but I said) Thanks!!!
I really did not have any idea why I said that.

She hung up the phone.

I never spoke to her again. Neither did I catch up with Suzee after my college.

'Luna'tic Bus Driver

It was my friend's marriage in Pune. All of the gang started off a bit early and reached pune from bangalore / hyderabad. As I live in Mumbai, it is reasonable for everyone to expect that I can be late (you know).

So I started from Mumbai, thinking that it's going be just 3 hours. So I can chill and all. But when the bus started, it went in such a pace that it never seemed like it's going to make it. The Money mongering bus fella, stopped even when a buddy on road raised his hand just to scratch his head.
I'm sure, you would think that the bus must have been some non A/C or an RTC bus.
If that's the case, I'm sorry to disappoint you it's a Volvo bus.

All of the friends who have reached Pune, started calling me up thinking that I should be the one who must reach first. Silly Friends.
One of the guys, who is pretty excited about his new learnt Marathi catch words,
called me up and said, " Kuthe (कुठे) * ??"

As I am pretty good at Marathi (you know), I thought the guy called me "Kutthe" (कुत्ते , the Dharmendar vala word) as I couldn't make it on time. I was relieved that I could somehow reach Pune. And the guy at pune says, "Within this time, you could even come on a Luna** to Poona !!!"

True to the core.



* कुठे -- something like where or where are you (in Marathi)
** Luna -- Click on it.

Try Humans !!!

Last night we (my colleague and I) were trying to catch a rickshaw (or auto rickshaw) near Oberoi Mall at Goregoan. We couldn't catch one , because rickshaw wallas in Mumbai try to balance between work and life all too well. One can never catch a rickshaw so comfortably, late in the night not just because they aren't available, but because they just wish not to come anywhere.

Obviously we were pretty upset , that we had to work on Saturday and couldn't even find a rickshaw back to the room. We had noticed that we were not the only ones who were upset about the rickshaw wallas , we had company. One elderly woman, was trying even harder to find a rickshaw as she had a lot of carry bags in her hands. She saw us, walked toward us and started a conversation.

Aunty: These rickshaw wallas are a bit too much into luxury.
Me : Yeah.
Aunty: Where are you guys going ?
Me: Malad.
Aunty: Me too. Why don't we catch a rickshaw together .. you might get one on sympathy grounds .. old lady sometimes comes handy .. what say ??
Me: okay

We could finally catch one.
All three of us while sitting in the rickshaw, we were pretty silent initially. Someone had to say something, the elderly woman started it.

Aunty: We are going to get in trouble from tomorrow. There'll be a massive loss of property and life.
Colleague : Why , what's gonna happen.
Aunty: There'll be rains. And like a lot.
Colleague: It doesn't really seem like that.
Aunty: Officials at the rains department have told it.
Collegue: Oh , chill Aunty. In this case you don't have to worry at all. They are never going to come true.

Aunty got pretty furious and said ,
"No. They are right. Remember 26th July. It's going to be the same , this time too. Be prepared. This will be hell unleashed."

Colleague: If that was the case, so be it. How can we stop all of that ?

Aunty got pretty satisfied that someone is in some agreement at last.
Aunty: Only if God wishes, we couldn't all survive.
Colleague: True.
Aunty: Look at this stuff.
And she showed those carry bags. I , initially , thought that they might have had some grocery stuff .

Aunty: I take this food to do some charity.
Colleague: Oh , impressive. You seem like a lady with a big heart.

Aunty: (Blushing) I do my part. You know how much it costs me, to do all this each day .
Colleague: Oh, darn. You do that every day??
Aunty: I do it every day. I gives me immense pleasure to give away all this food. Once I go home, I just distribute all of these stuff to dogs.

Me: Excuse me .. did you just say DOGS ??
Aunty: Yes. I feed all this stuff to dogs.

నా దేవదాసు కహానీలు !!!

"రేఖ ఆంటీ ఇంటికి వెళ్ళాలి, నాకు తోడు రారా , ఎలాగో ఖాళి ఏ కదా !!!"అని మా అమ్మ అంది. మాములుగా అయితే నేను అమ్మ కి తోడుగా ఆ ఆంటీ ఈ ఆంటీ ఇళ్ళకి వెళ్ళను. నాకు బహు చిరాకు. కాని, అమ్మ పిలిచింది రేఖ ఆంటీ ఇంటికి. రేఖ ఆంటీ కి ఒక కొడుకు (అంతగా అవసరం ఉన్న విషయం కాదు లెండి) , ఒక కూతురు!!!!. కూతురి పేరు స్వాతి. స్వాతి అంటే నాకు ఎంతో ప్రీతీ. మనం అందుకే అమ్మ ఎప్పుడు పిలిచినా , రేఖ ఆంటీ ఇంటికి మిస్ అవ్వకుండా వెళ్తుంటాం.
ఒకప్పుడైతే మా కాలనీ లో ఉండే వాళ్ళు కాబట్టి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళడం పెద్ద ఇబ్బంది కాదు. కాని వాళ్ళు ఇప్పుడు ఊరి అవతల కి వెళ్లి ఇల్లు కట్టుకున్నారు. అక్కడే ఉంటున్నారు. ఇప్పుడు వెళ్ళాలంటే, రెండు బస్సులు మారి, అక్కడి నుంచి ఒక ఆటో పట్టుకొని వెళ్ళాలి. కాని చాలా రోజుల తరువాత స్వాతి ని కలుస్తున్నాను అన్న ఆనందం లో .. ఈ విషయాన్నీ పెద్దగ లక్ష్య పెట్టాలా. నేను అద్దం ముందు పడ్డాను.
అమ్మ "ఒరేయ్, నువ్వు వస్తావా నన్ను ఒక్కదానినే వెల్లమంటావా " అంది.
నేను నా అలంకారం అక్కడితో ముగించి, బస్సు స్టాప్ కి వెల్లా . అది అసలే ఎండా కాలం. ఎండలు మండి పోతున్నాయి . నేను బస్సు ఎక్కి , అలా ఓ గంట సేపు కలల్లో తెలుతున్నా. స్వాతి ని కలిసి నప్పుడు ఏం మాట్లాడాలో అని ఆలోచిస్తూ గడిపా. ఎండా పెరిగింది. నా అసహనం కూడా . ఎంత సేపటికి, గమ్యం రాదే.

నానా యాతనా పడి , చేరుకున్నాం వాళ్ళ ఇంటికి. అమ్మ రేఖ ఆంటీ కోసం వెతుకుంటూ వాళ్ళ ఇంటి లోపలి వెళ్ళింది. బయట ఒకటే సందడి. అన్నట్టూ, రేఖ ఆంటీ కొడుక్కి ఒడుగు(ఇది కూడా అంత ఉపయోగ కరమయిన విషయం కాదు లెండి).
నేను కూడా చిన్నగా అమ్మ వెంట చంటి పిల్లోడి లాగా వెళ్ళాను. పైన చూస్తే స్వాతి . ఆహా , ఓహో , అంటూ మనసులో కుప్పి గెంతులు వేసుకున్నా. సరిగ్గా చూస్తే , స్వాతి చంకన ఎవడో బుడ్డోడు ఉన్నాడు.
గుండెలో కలుక్కు మంది. సందేహం తో ఎవడు ఆ బాబు, అని అడిగే లోపలే, మా అమ్మ స్వాతి ని పలకరించింది. క్షేమ కబుర్లు అయిన తరువాత , స్వాతి "ఆంటీ , ఈయనే మా ఆయన " అంది ఎవరో పెద్దమనిషిని చూపిస్తూ .
గుండె ఎందుకో ఒకే సారిగా బరువెక్కింది. ఆ దెబ్బకి నా నోట మాట పడిపోయింది. స్వాతి నివ్వెరపోయిన నన్ను చూసి, తనే పలకరించింది. కొద్ది సేపు ఏం మాట్లాడిందో కాని, నాకు ఏమి తెలియలా. అక్కడ నుంచి ఎంత తొందరగా వెళితే అంత మంచిదని మాత్రం అనిపించింది. మా అమ్మని కొంచం హడావుడి పెడుతుంటే " కంగారు ఏముంది రా , నీకేమయిన పనా పాటా!!" అంది. అసలే గుండె బరువు తో ఉన్నవాడిని, ఇప్పుడు చెవ్వులో కూడా ఏదో మంటగా ఉంది.
ఇల్లు చేరాక , ఓ రెండు రోజులు ఎవ్వరితో మాట్లాడలా. నన్ను, నా వాలకాన్ని చూసి, పిచ్చి తండ్రికి ఒంట్లో బాలేదేమో అని అనుకుని, మా అమ్మ లైట్ తీసుకుంది.

సంధ్య ని కలిసిన తరువాత నేను కూడా ఈ విషయం లైట్ తీసుకున్నా. తప్పదు కదా మరి!!

Bored ? Dare to ping me !!!

A lot of times, this happens to me. People I know, try to catch a conversation with me when I'm online. It generally goes like this :

Frnd : Hey, Sunil !! Wassup !!

Me : Hi there

Frnd: How are you dude ??

Me: Yeah, I am fine. How abt you ?

Frnd: Ya , me too doing good. So wassup

Me: (Donno what to say ) .. Hmm , Roof top ceiled with plaster of paris .

Frnd: What !!!!!

Me: Didn't you ask me , what is up ??

Frnd: You dumbass, that was one hell of a bad joke.

Me: :( .. well yeah .

Frnd: So tell me, what's the news

Me: Read my blog


No one ever responded after this line. Ever !!!

Only one guy dared to ask the blog's link and he never pinged me again!!

మెసేజ్ తెచ్చిన ముప్పు - part 2

మెసేజ్ తెచ్చిన ముప్పు -- Part 1

కి ఇది రెండో భాగం అని గమనించ గలరు . కధ ముందు నుంచి తెలుసుకోవాలంటే అది చదవండి .

కధ లో ని పాత్రలని ఒక సారి గమనిద్దాం :
రమణ - అసలీ మెసేజ్ idea వాడిదే.
మహేష్ - ఓ అభాగ్యుడు
ప్రసాద్ - మహేష్ మీద మెసేజ్ idea ని పెట్టమని సలహా ఇచ్చిన వాడు . ఓ కంత్రి .
బన్నీ - మహేష్ గాడికి వీడు బాగా సన్నిహితుడు
బాబు - మన కొత్త పాత్ర .

------------------------------
ఫ్లాష్ బ్యాక్
------------------------------
మహేష్, ప్రసాద్ రూం లో ఉన్నారు. ఈ కధ లో కొత్త పాత్ర "బాబు". బాబు, అంటే ఏదో చిన్న బాబు అనుకునేరు, వీడు నలుగురు పిల్లలకి బాబు లా ఉంటాడు. వీడికి కేవలం పెళ్ళికాలేదు అన్న ఒకే ఒక్క కారణానికి, భారత దేశం లో ఇంకా జనాభా లెక్కలు అదుపులో ఉన్నాయి. ఎవడో మొంగోలియా దేశం రాజు చెంఘీస్ ఖాన్ లాగా , ఆసియా అంతా వీడి నిషాని వెయ్యాలని ఆశ , వీడిది. (మీకు తెలుసో లేదో అప్పట్లో మొత్తం ఆసియా జనాబా లో , ప్రతి నలుగురి లో ఒకరు ఆ రాజు సంతానమే అట !! )

బాబు అలవాటు తప్పి , నాలుగో రోజుకే స్నానం చేసి (అసలు లెక్క వారం లెండి) ప్రసాద్ రూం కి తల తల మెరిసిపోతూ వెళ్ళాడు.
ప్రసాద్ వెలిగిపోతున్న బాబు ని చూసి కొంటె గా "నీ చర్మ సౌందర్యానికి కారణం LUX ఆ ? " అన్నాడు . బాబు ఏదో అనబోయే లోపలే మహేష్ వీర ఆవేశం తో " వీడు బోకుబిచ్చ వడతాడేమో రా " అని అన్నాడు ఏదో ఎగతాళి చేద్దామని .

బాబు , ప్రసాద్ , ఒకరి వైపు ఒకరు తెల్లబోయిన మొహాలేసుకుని చూసుకున్నారు.

షాక్ నుంచి తేరుకుంటూ ప్రసాద్ "ఏంటది .. బోకు ?? " అన్నాడు.

మహేష్ : " ఏంటి ?? నీకు బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ?????"

మహేష్ బాబు వైపు చూసి , "వీడికి బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదు అంట రా !!! " ,
దీనంగా చూస్తూ "అదేంటో నాకు తెలియదు రా !! " అన్నాడు బాబు ఏదో తప్పు చేసినట్టు !

మహేష్ : "ఏంటి ? నీకూ బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ?? "

దేశం లో జనాలకి general knowledge ఇంత తక్కువగా ఉంటుందా అని నమ్మలేక పోయాడు మహేష్. ఆ ఆశ్చర్యం తో (చాదస్తం కొద్ది ) ఇంకో సారి " మీకు బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ? " అన్నాడు.

(బోకుబిచ్చ అంటే ఏంటో తెలుసు కోవాలంటే , ఇంకొద్ది సేపు ఆగండి.. )

------------------------------
ప్రస్తుతం
------------------------------


రమణ ఆవేశం గా మహేష్, బన్నీల వైపు పరిగెత్తు కుంటూ వెళ్ళాడు .
మహేష్ ని చూసి "నీకు మెసేజ్ ఏమయినా వచ్చిందా ? " అని అడిగాడు ..

మహేష్ "అవును వచ్చింది .." అని తన సెల్లో ఫోన్ లోకి చూశాడు ..
"hutch" నుంచి మెసేజ్ వచ్చినట్టు ఉంది .. మహేష్ కి ఆ మెసేజ్ చూసినప్పటి నుంచే ఏదో చిరాకు గానే ఉంది.
రమణ అలవాటై పోయిన అదే డైలాగ్ ని మళ్ళి వదిలాడు. "ఒరేయ్, నేను పొరపాటున నీ నంబరు కి రీచార్జ్ చేయించాను రా .. నా డబ్బులేవో నాకు ఇచ్చేయి రా " అన్నాడు
మహేష్ కి చిరాకు ఇంకా పెరిగి "అయిన నీకు నా నంబరు తో పని ఏంట్రా, నేను ఇవ్వను పో ! " అన్నాడు, మనసులో తన కక్క్రుతి ని వెలిబుచ్చుతూ.
వీడికి కక్కుర్తే కాదు అనుమానం కూడా. వెంటనే *111# కొట్టి చూశాడు. బాలన్సు అయితే వచ్చిన సూచన లేదు.
రమణ కప్పిపుచ్చుతూ "చిన్నగా వస్తుంది లే రా ... నన్ను కరుణించు రా, నా దగ్గర ఇప్పుడు రీచార్జ్ చేసుకోడానికి కూడా డబ్బులు లేవు, ఇంటికి ఫోన్ చెయ్యాలి రా " అని నంది అవార్డు వచ్చే లాగా ఓవర్ యాక్టింగ్ చేసేసాడు.
మహేష్ కరిగి , "సరే రా , బాలన్సు రాగానే నీ డబ్బులు నీకు ఇస్తా " అన్నాడు.
బుట్టలో పడ్డాడు , అని పక్కన ఉన్న బన్నీ , రమణ లు , మనసులో చంకలు గుద్దుకున్నారు.
అసలు రమణ కి డబ్బులు అవసరం లేదు. వెంటపడి, వేదించి సరదాపాడమని , ఈ idea వేసాడు.
ఇహ , మహేష్ ఎక్కడ కనిపిస్తే అక్కడ hutch కుక్క లా వెంటపడటం మొదలెట్టాడు కూడా.
మహేష్ వీడి బాధ వదిలించు కోవాలి అని నిశ్చయించుకున్నాడు (లేక పోతే డబ్బులు ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది అని భయం కూడా)
ఓ వారం పాటు మహేష్ ఎవరికీ కనిపించలేదు. ఓ రోజు రమణ అలా టీ తాగడానికి వెళ్ళాడు. చూస్తే అక్కడ షాప్ వాడితో గొడవ పడుతున్నాడు, మహేష్. రమణ అక్కడున్న క్లీనరు ని విషయం అడిగి కనుక్కున్నాడు.
సంగతేమిటంటే , మహేష్ ఓ వారం పాటు అదే షాప్ లో ఉన్నాడుట. రోజు షాప్ తెరవక ముందే వెళ్లి , షాప్ కట్టేసిన తరువాత వరకు (అంటే overtime పని అన్నమాట ) రోజూ తన నెంబర్ కోసం రీచార్జ్ చేసే పుస్తకం లో వెతుకుతూ షాప్ వాడిని బహు ఇబ్బంది పెడుతున్నాడుట. ఇంతకి గొడవ దేనికి అంటే .. షాప్ వాడితో night duty చెయ్యడానికి కూడా వస్తా అంటున్నాడుట , షాప్ వాడు "బేడ బేడ * " అని కన్నడం లో ఎంత మొత్తుకున్నా కూడా !
విషయం తెలిసిన ప్రసాద్, బాబు, తదితరులు అనుకున్న ప్లాన్ భారి గా విజయవంతం అవ్వడం తో ఆనందం తో ఉక్కిరి బిక్కిరి అయ్యారు. కాని కధ కు ముగింపు ఎలా ఇవ్వాలో ఎవరికీ అర్ధం అవ్వలేదు. చూదాం లే అనుకున్నారు అందరూ.
మరుసటి రోజు, బాబు తన collection ని విస్తృతం చేసే పని లో , సిల్కు స్మిత - షకీలా పాటలు, సినిమాల CDలు, సంభోగం తో సమాధి పుస్తకం జాగ్రతగా తీసుకుని వెళ్తున్నాడు. దారిలో మహేష్ షాప్ కి "duty" కి వెళ్తూ కనిపించాడు. మన బాబు , షకీలా నడుము కంటే విశాలమయిన హృదయం ఉన్న వాడు కాబట్టి, మహేష్ మీద జాలి పడి , విషయం చెప్పేసాడు.
అసలు ప్రసాద్, రమణ లని వదిలేసి, మహేష్ కి బన్నీ మీద కోపం వచ్చింది, నేరు గా బన్నీ గాడి రూం కి వెళ్ళాడు, వాడిని చితక బాదెయ్యడానికి.
బన్నీ బయట నుంచి మహేష్ రావడం చూసి , వాడి హావభావాల్లో ఏదో తేడా ఉంది అని, బయటకి వెళ్లి ఓ మూల దాక్కొన్నాడు . మహేష్ బన్నీ రూం కి తాళం వేసి "ఇప్పుడు ఎక్కడికి వెళ్తాడు , చచ్చినట్టు నా దగ్గరకే వస్తాడు. వచ్చినా కూడా చస్తాడు !!" అని వెళ్ళిపోయాడు.
ఇది ఎక్కడి న్యాయం అనుకోని, ప్రసాదే శరణమని వాడి దగ్గరకు వెళ్ళాడు బన్నీ. ప్రసాద్ మహేష్ కి ఫోన్ చేశాడు. "బన్నీ కి ఏమి తెలియదు రా, నేను, రమణ అసలు ప్లాన్ వేసింది." అన్నాడు. "మీరు ఏం చేస్తారో నాకు తెలియదు, బన్నీ గాడు నా చేతిలో చచ్చాడే, మిత్ర ద్రోహి !! " అన్నాడు మహేష్.
వీడు ఇలా అయితే మాట వినడు , అని ప్రసాద్ తన రూం లో నుంచి తాళం పట్టుకుని మహేష్ రూం కి వెళ్ళాడు, బన్నీ ని వెంట పెట్టుకుని. అదృష్టవశాత్తు మహేష్ రూం లో లేడు. మహేష్ రూం కి తాళం వేసేసి , వీళ్ళు ఇద్దరు శుబ్రంగా ప్రసాద్ రూం లో రెస్టు తీసుకోవడానికి వెళ్లారు. తాళం చూడగానే , మహేష్ కి విషయం అర్ధం అయ్యింది . మహేష్ కి ఓటమి తప్పలేదు. అంగీకార చిహ్నంగా ప్రసాద్ కి ఫోన్ చేసి, రూం తాళం అడిగాడు. కాని, బన్నీ తో ఇహ మాట్లాడటం మానేశాడు.
దీంతో కధ ఇలా ముగిసింది, భలే అని అందరు(మహేష్ తప్ప) అనుకుని , పేరు పేరున తోటి వాళ్ళకి ఈ విషయం చెప్పుకున్నారు, చవితి కి వినాయకుడి కధ చెప్పుకున్నట్టు.
ఓ రోజు , ఇలా ప్రసాద్ , బన్నీ , రమణలు టీ తాగడానికి వెళ్లారు. అక్కడ షాప్ వాడితో, మహేష్ మళ్ళి గొడవ పడుతూ కనిపించాడు.
మహేష్ : " నాకు బాలన్సు రావాలి , అప్పుడే నీకు డబ్బు !!"
షాప్ వాడు : " రీచార్జ్ మాడ్తిని, దుడ్డు కొడి , ప్లీజ్ !!"
మహేష్ : " నేను బాలన్సు వచ్చినంత వరకు కదిలే ప్రసక్తే లేదు. నీ దుడ్డు కూడా ఇచ్చేది అప్పుడే !! "
మెసేజ్ ని నమ్మకూడదని మహేష్ ఇలా నేర్చుకోవలసి వచ్చింది.
అసలు "బోకుబిచ్చ" అంటే .. ఊళ్లలో గేదెలకు చర్మ సౌందర్యం కోసం వాడే సబ్బు అంట. ఇంత general knowledge ఉన్న మహేష్ ని చూస్తే , " పడ్డ వాళ్ళు GK లేని వాళ్ళు కాదు " అని సమేత చెప్పుకో వచ్చండోయి !!

*బేడ -- వద్దు

My hang out story at a BPO

It was winter 2006 . We are just done with our 5th semester exams and that was a big reason to worry. I had NOTHING to do for about 2 whole months. This is crazy. I thought I gotta do something or I'll be bored to death. So I decided to get a job and stepped out of my house taking my certificates.

I headed straight to a call center which is no way close to my place. They had this unusual thing called "Walk -in" interviews. I reached the place and looked at the board which said "Walk-in". I felt pity for the call center , I donno why and said to myself "Okay, If you insist !" and just walked in their office.

I asked the receptionist , "Well, I walked in .. what's next ?" She couldn't get the head or tail of what I said and she said , "Sorry??!!" .
Me: " I came for the interview "
She: "Oh, please take this form , fill it and be seated in the adjacent room. You will be called when your turn comes "
My turn had come eventually. I had to give a group discussion and some interviews. I was pretty sure that I would not be selected. But no!!!!!!!!! To my utter surprise
"I.

Was.

Selected!!!!!".
I mean what kind of crazy selection procedure do these guys have. I did not talk in a group discussion at all. They thought of me as a patient listener and nice coordinator among the group. I was asked to talk about my favourite topic. I , in my usual style , spoke about "how to talk about nothing" . I didn't really get it. What kind of person gives a score for talking ,I mean, actually talking about nothing !!!
Cheers!!!! This wasn't just a "Walk-in Interview", it's Free Job !! I never knew India had made so much progress.

Happy with my new found hobby ( or job), I thought this might be the right way to spend my holidays. I spent the holidays chilling in the office, having the so called "voice and accent" training. Hell, who cared about the training, I had great time hanging around with hot chicks and not to mention the free coffee!!
But, that was not the end of the story. The sucking part of it had to come eventually. I had to hit the floor now. The training was finished and so were my holidays. I had to take all filthy american's "gaalis" . This is really getting messy, because I was like Dude, I don't wanna miss my college !! (if you know what I mean)

I did not show up for about a month at that call center. Some people (from call center) might have called me up, but yeah, this cool technology called cell phone saves my day, time and again !!! Coolest part of this technology is that when you receive a call, you could actually CUT IT!!!
Isn't it awesome ?
But these guys were really tough ones. They just couldn't let me go. This crazy guy called me up at 1 AM and he was pretty pissed off. I had to answer this call to settle it once and for all.

The guy: "Hello, (in a bit more louder tone) Hello!!! "
Me : "Yes, who's this ? "
Guy: "This is Personal Relations Officer, XXX BPO services. Can I talk to Rohit ?? "
Me: " aammmm .. hmm m !! "
Guy: "Where is he?? He is supposed to show up at the office by this time ? I mean, where the hell is he?"
Me: "amm.. !"
Guy: (in a fierce tone) "This guy has really messed up with us. He has been unconforming to the standards of the company. He already had a training on voice and accent. And he disappeared "
Me: " ..."
I had to find a way out of this. I thought I would tell him, that I would come to office to resign formally and pay the compensation or work for them if the compensation was quite unaffordable.

Guy: "Please tell me where can I find him ?"

But wait, so the guy did not expect me to be Rohit, not even remotely ?? .. This is awesome !!!!!
Then suddenly some crazy brilliant part of me struck me like lightning and I said..

"He is not with us anymore !! "

And I prayed to God that he at least would not laugh at me for playing such silly pranks.

Guy : "What !!!! "

Me : " He died. He has expired"

Guy : (in a pretty soft tone)" Oh no, oh no .. when did this happen ?? "

He actually believed me !!! Oh yes, this was my chance !!

Me: "Just about a week !!"

Guy: "I'm so sorry. I didn't mean to offend him. It's just that we're a little upset about him for not showing up at office"

And I accordingly lowered my tone and said "Yeah, It's ok !!" and hung up.

Life couldn't get any better !!! And the best part of it "the guy did not even ask to whom he was talking to !!!". Way to go BPO's !!!

మన క్రికెట్ విన్యాసాలు

అవి నేను ఏడవ తరగతి చదువుతున్న రోజులు !! (అబ్బా మళ్ళి అదే లైనా అని మీరు అనుకుంటే .. ఎస్ మళ్ళి అదే ) .
మేము అప్పట్లో హైదరాబాద్ లో పంజాగుట్ట కాలనీ లో ఉండేవాళ్ళం. సుమారు ఓ ఇరవయి మంది దాక పిల్లల మూక ఉండేది . మాకు క్రికెట్ మీద మామకారం ఎక్కువ (దాన్ని ఆట బాగా వచ్చు అని మాత్రం పొరపాటు పడకూడదు) . నిజం చెప్పాలంటే అందరికి ఆట బానే వచ్చు , నాకు నా వీడియో గేమ్స్ మీదనే మక్కువ ఎక్కువ . బయట ఆడే స్పోర్ట్స్ ఏమయినా ఉంటె క్రికెట్ ఒక్కట్టే కావడం తో నాకు ఆడక తప్పేది కాదు. దీనికి అసలు కారణం మా నాన్న లెండి. నేనేదో ఇంట్లో హాయిగా " 64 in 1 " కాసేట్టు పెట్టుకుని " kung-fu " ఆడుకుంటూ ఉంటా. మా నాన్న నా మీద దిగులు పడి .. "అలా బయటకి వెళ్లి ఆడుకోర మిగతా పిల్లల్లాగా ".. అని అనేవాడు . నేను ఆట కి వెళ్తాను . అక్కడేమో అందరూ ఆరి తెరక పోయిన నేను సరిగ్గా ఆడకపోతే తిట్టెంత లెవెల్ కి మాత్రం ఎదిగిపోయారు. నేను బాట్ ఊపిన ప్రతి సారి ఏదో ఒకటి జరగక మానలేదు .

రోడ్డు మీద క్రికెట్ ఆడితే , సమీపం లో ఉన్న వాళ్ళ పోరు తెలిసిందే. ఇలాగే ఓ రోజు నేను అందరి పాలిట విల్లన్ లాగా , పిలవని పేరంటానికి (క్రికెట్ ఆట కి ) వెళ్ళాను. ఆట మొదలైంది, మనకి బాడ్ టైం కూడా . ఏదో అలా బాట్ ఊపాను , అందరూ సరిగా ఆడట్లేదు అని తిట్టిపోసారు . ఇంత వరకు , మనకి మామూలే. కాని ఆ రోజు ఎందుకో తెలియదు ఆవేశం తన్నుకొచ్చింది . ఈ రోజైన సరిగ్గా ఆడి చూపిస్తా అని మనసులో అనుకోని , ఓ బంతిని బలం గా కొట్టా . అది పోయి సరిగ్గా పక్కింటి వాళ్ళ ముదనష్టపు కిటికీ అద్దానికి తగిలింది . అద్దం పగిలింది. బంతి పోయింది . అందరికి బంతి పోయిందన్న బాదే . ఆ కిటికీ అంత బ్రహ్మాండంగా ఉండేది .
ఇంటి ఓనరు వచ్చి నానా రాద్ధాంతం చేశాడు . ఆ కిటికీ ఎంత ముదనష్టపుది అయిన , ఆయన దానికి ఇచ్చిన బిల్డప్పే వేరు . దాన్ని ఓ గాజుతో చేసిన వజ్ర కిరీటం లాగా , దాన్ని మేము పగలగోట్టమని , భారత్ దేశం లో " youth " క్రికెట్ ఆడి ఎలా చేడిపోతున్నారో ఓ చిన్న వ్యాసం రాసి , అక్కడికక్కడే చదివేసాడు కూడా . (మా స్కూల్ టీచర్లు అయితే విసిల్స్ వేసి మరీ చప్పట్లు కొట్టే వాళ్ళు.) మాకు ఇది రోజు ఉండేదే కాబట్టి , మాలో ఒకడు ఏమి అవ్వనట్టే , " అంకుల్ బాల్ " అన్నాడు.
" నేను చస్తే ఇవ్వను రా " అని ఆయన మండి పడ్డారు.
సరే అంతా అయిపోయాక, చిన్న పెద్ద తేడా లేకుండా, నన్ను అందరూ వీర బాదుడు బాదుకున్నారు
ఇక నుంచి నన్ను సభాముఖంగా ఆట నుంచి బహిష్కరించారు కూడా.
మంచిది. నేను పోయి నా వీడియో గేమ్స ఏవో నేను ఆడుకోవచ్చు అనుకున్నా.

అది అలానే పోయి ఉంటె ఎంతో బాగుండేది. దుర్గానగర్ కాలనీ వాళ్ళు మా కాలనీ కి వచ్చి మేము, మా పక్క కాలనీ వాళ్ళము కలిసి "tournaments" సిద్దం చేస్తున్నాం .. మీరు కూడా వస్తే , మీ ప్రతిభ ను మాకు మిగతా వారికీ చాటి చెప్పొచు అన్నారు.
ఒక " tournament "కి వెళ్లి వెళ్ళగానే ఒడి వచ్చాము మేము పిల్లలం అందరం. అందులో (ఆ ఓటమి లో )మన హ్యాండ్ లేక పోవడం మంచిదే అయ్యింది. మనం వెళ్ళడం . అవుట్ అయ్యి పోయి రావడమే కాబట్టి అసలు ఇబ్బందే లేదు.
కాని ఈ విషయాన్నీ , పంజాగుట్ట వాసులు అందరూ పరువు సమస్య గా భావించి , దుర్గానగర్ కి ఈ సారి భారి టీం ని తాయారు చేసి పంపారు .
విధి కాబోలు , దానిలో నేను కూడా ఉంది చచ్చా. అది ఓ కీలకమయిన మ్యాచ్ . సెమి ఫైనల్ పైగా. మేము బాగానే ఆడుతున్నాం . సమీర్ అని ఒకడు మా కాలనీ లో స్టార్ ఆటగాడు. వాడు మాత్రం చెలరేగుతుంటే, మిగతా వాళ్ళు మాత్రం అవుట్ అయ్యి వచేస్తున్నారు. మళ్ళి లాస్ట్ లో నన్ను దింపుతారేమో అని నాకు ముందే డౌట్ వచేసింది, ఏ మాత్రం ఆలస్యం చెయ్యకుండా నేను ముందు గానే బాటింగ్ కి వెళ్ళడానికి నా శాయశక్తుల ప్రయత్నించాను . అందరు ఇప్పుడు మ్యాచ్ చాలా కీలకమయిన పోసిషన్ లో ఉంది , నువ్వెందుకులే ఇప్పుడు అనే వారు.
నా పప్పులు ఉడకక పోవడంతో , సయిలేంట్ అవ్వక తప్పలేదు. కాని మా బడుద్ధాయిలు అందరు అవుటయితే మనకి బట్టింగ్ రాదు మరీ !!
7 balls 3 runs "1 Wicket". అని ఎవడో అన్నాడు. మనకి బట్టింగ్ రానే వచ్చింది , అది కూడా ఊహకి అందని అంత కీలక మయిన పోసిషన్ లో . అందరూ నా వంక నిస్సహాయంగా చూసి , "ఒరేయ్ ఈ ఒక్క బంతి ఆడేయి రా , ఎదురు గా సమీర్ ఉన్నాడు , తరువాతి ఓవర్లో వాడు చూసుకుంటాడు", "ఒరేయ్ ప్లీజ్!! " అని ఎవడో ఏడుపు మొదలెట్టాడు.
నేను ఏదో సినిమా లో హీరో లాగా " అభయమిదే మిత్రమా , ఆ ఒక్క బంతిని చీల్చి చెండాడెదను "
అన్నాను.
అక్కడ ఉన్న వాళ్ళు అందరూ విసిల్స్ వెయ్యడం మానేసి, "అంత ఓవర్ చెయ్యకు రా" నుంచి , "వీడు ముంచేటట్టే ఉన్నాడు" వరకు రక రకాలుగా నాకు వినిపించేలా అంటున్నారు.
నేను మాత్రం బంతి ని ఏ ఆంగిల్ లో సిక్స్ కొట్టాలా అని ఆలోచించడం మొదలెట్టా.
వాడు బంతి వెయ్యనే వేసాడు, అది వైడు పోతూ పోతూ నా మీదకు వచ్చేసింది, వైడు కదా అని కొట్టడం సగం ఆపిన వాడిని, మీదకు వచ్చే సరికే ఏదో చిలక్కొట్టినట్టు బాటు ని బంతికి అలా తగిలించా , బంతి గాలి లో ఎగిరింది, నాకు పెద్ద గా స్పృహ లేదు.
బంతి ఎటుయినా పోయి ఉండొచ్చు అని, ఏం జరిగింది అని అటూ ఇటూ చూసా. వాడు ఎవడో "caaaaaaaaaaatchhhhhh it !!!!!!!!!!!!!!!!!!!" అని గట్టిగా అరిచాడు . అప్పుడు అర్ధం అయ్యి గాలిలో చూసా. పర్లేదు బానే కొట్టానని అర్ధమయ్యింది , బంతిని బౌండరీ లో ఎవడో క్యాచ్ పట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు.
వెంటనే నేను స్పృహలో కి వచ్చాను. ఆ క్యాచ్ వాడు పట్టాడు అంటే నేను చచ్చానే. బంతి తాపిగానే వాడి చేతిలోకి వచ్చి పడింది . పట్టాడు సన్నాసి.
ఇహ ఒడి పోయాము అన్న విషయాన్నీ జీర్ణించు కోలేని వాళ్ళు వెనకాలా ఉండి బాధ పడడం స్టార్ట్ చేసారు. జీర్ణం అయ్యిన వాళ్ళు చిన్న క్యు లో నిలుచుని , ఒక్కొకడు పేరు పేరున వచ్చి నన్ను చితక బాదారు.
సాయంత్రం లోపు జీర్నిచుకున్న వాళ్ళు మళ్ళి వస్తారు అని గుర్తించి , ఉపాయం కనిపెట్ట్టక పోతే , నన్ను పచ్చడి పచ్చడి గా కొట్టేస్తారు అని తెలిసి , ముందు గానే ఏడవడం మొదలెట్టా.
"సెవెంత్ క్లాస్సు వెధవ , బడుద్ధాయి , నీకి ఎడుపెంట్రా పిల్లోడి లాగా !!" అని కొందరు అన్నా కూడా ..జనాలు నా వల లో పడ్డారు. జాలి వేసి మళ్ళి తిడదాం లే అనుకుని వెళ్ళిపోయారు.
ఓ వారం పాటు నేను ఫరార్ . ఎవరికీ కనిపించలేదు. చిన్నగా అందరు విషయం మర్చిపోవడం వల్ల మన విన్యాసాలు ఇంతటి తో ఆగలేదు సుమా !!