A lot of times, this happens to me. People I know, try to catch a conversation with me when I'm online. It generally goes like this :
Frnd : Hey, Sunil !! Wassup !!
Me : Hi there
Frnd: How are you dude ??
Me: Yeah, I am fine. How abt you ?
Frnd: Ya , me too doing good. So wassup
Me: (Donno what to say ) .. Hmm , Roof top ceiled with plaster of paris .
Frnd: What !!!!!
Me: Didn't you ask me , what is up ??
Frnd: You dumbass, that was one hell of a bad joke.
Me: :( .. well yeah .
Frnd: So tell me, what's the news
Me: Read my blog
No one ever responded after this line. Ever !!!
Only one guy dared to ask the blog's link and he never pinged me again!!
Wednesday, April 21, 2010
Thursday, April 15, 2010
మెసేజ్ తెచ్చిన ముప్పు - part 2
మెసేజ్ తెచ్చిన ముప్పు -- Part 1
కి ఇది రెండో భాగం అని గమనించ గలరు . కధ ముందు నుంచి తెలుసుకోవాలంటే అది చదవండి .
కధ లో ని పాత్రలని ఒక సారి గమనిద్దాం :
రమణ - అసలీ మెసేజ్ idea వాడిదే.
మహేష్ - ఓ అభాగ్యుడు
ప్రసాద్ - మహేష్ మీద మెసేజ్ idea ని పెట్టమని సలహా ఇచ్చిన వాడు . ఓ కంత్రి .
బన్నీ - మహేష్ గాడికి వీడు బాగా సన్నిహితుడు
బాబు - మన కొత్త పాత్ర .
------------------------------
ఫ్లాష్ బ్యాక్
------------------------------
మహేష్, ప్రసాద్ రూం లో ఉన్నారు. ఈ కధ లో కొత్త పాత్ర "బాబు". బాబు, అంటే ఏదో చిన్న బాబు అనుకునేరు, వీడు నలుగురు పిల్లలకి బాబు లా ఉంటాడు. వీడికి కేవలం పెళ్ళికాలేదు అన్న ఒకే ఒక్క కారణానికి, భారత దేశం లో ఇంకా జనాభా లెక్కలు అదుపులో ఉన్నాయి. ఎవడో మొంగోలియా దేశం రాజు చెంఘీస్ ఖాన్ లాగా , ఆసియా అంతా వీడి నిషాని వెయ్యాలని ఆశ , వీడిది. (మీకు తెలుసో లేదో అప్పట్లో మొత్తం ఆసియా జనాబా లో , ప్రతి నలుగురి లో ఒకరు ఆ రాజు సంతానమే అట !! )
బాబు అలవాటు తప్పి , నాలుగో రోజుకే స్నానం చేసి (అసలు లెక్క వారం లెండి) ప్రసాద్ రూం కి తల తల మెరిసిపోతూ వెళ్ళాడు.
ప్రసాద్ వెలిగిపోతున్న బాబు ని చూసి కొంటె గా "నీ చర్మ సౌందర్యానికి కారణం LUX ఆ ? " అన్నాడు . బాబు ఏదో అనబోయే లోపలే మహేష్ వీర ఆవేశం తో " వీడు బోకుబిచ్చ వడతాడేమో రా " అని అన్నాడు ఏదో ఎగతాళి చేద్దామని .
బాబు , ప్రసాద్ , ఒకరి వైపు ఒకరు తెల్లబోయిన మొహాలేసుకుని చూసుకున్నారు.
షాక్ నుంచి తేరుకుంటూ ప్రసాద్ "ఏంటది .. బోకు ?? " అన్నాడు.కధ లో ని పాత్రలని ఒక సారి గమనిద్దాం :
రమణ - అసలీ మెసేజ్ idea వాడిదే.
మహేష్ - ఓ అభాగ్యుడు
ప్రసాద్ - మహేష్ మీద మెసేజ్ idea ని పెట్టమని సలహా ఇచ్చిన వాడు . ఓ కంత్రి .
బన్నీ - మహేష్ గాడికి వీడు బాగా సన్నిహితుడు
బాబు - మన కొత్త పాత్ర .
------------------------------
ఫ్లాష్ బ్యాక్
------------------------------
మహేష్, ప్రసాద్ రూం లో ఉన్నారు. ఈ కధ లో కొత్త పాత్ర "బాబు". బాబు, అంటే ఏదో చిన్న బాబు అనుకునేరు, వీడు నలుగురు పిల్లలకి బాబు లా ఉంటాడు. వీడికి కేవలం పెళ్ళికాలేదు అన్న ఒకే ఒక్క కారణానికి, భారత దేశం లో ఇంకా జనాభా లెక్కలు అదుపులో ఉన్నాయి. ఎవడో మొంగోలియా దేశం రాజు చెంఘీస్ ఖాన్ లాగా , ఆసియా అంతా వీడి నిషాని వెయ్యాలని ఆశ , వీడిది. (మీకు తెలుసో లేదో అప్పట్లో మొత్తం ఆసియా జనాబా లో , ప్రతి నలుగురి లో ఒకరు ఆ రాజు సంతానమే అట !! )
బాబు అలవాటు తప్పి , నాలుగో రోజుకే స్నానం చేసి (అసలు లెక్క వారం లెండి) ప్రసాద్ రూం కి తల తల మెరిసిపోతూ వెళ్ళాడు.
ప్రసాద్ వెలిగిపోతున్న బాబు ని చూసి కొంటె గా "నీ చర్మ సౌందర్యానికి కారణం LUX ఆ ? " అన్నాడు . బాబు ఏదో అనబోయే లోపలే మహేష్ వీర ఆవేశం తో " వీడు బోకుబిచ్చ వడతాడేమో రా " అని అన్నాడు ఏదో ఎగతాళి చేద్దామని .
బాబు , ప్రసాద్ , ఒకరి వైపు ఒకరు తెల్లబోయిన మొహాలేసుకుని చూసుకున్నారు.
మహేష్ : " ఏంటి ?? నీకు బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ?????"
మహేష్ బాబు వైపు చూసి , "వీడికి బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదు అంట రా !!! " ,
దీనంగా చూస్తూ "అదేంటో నాకు తెలియదు రా !! " అన్నాడు బాబు ఏదో తప్పు చేసినట్టు !
మహేష్ : "ఏంటి ? నీకూ బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ?? "
దేశం లో జనాలకి general knowledge ఇంత తక్కువగా ఉంటుందా అని నమ్మలేక పోయాడు మహేష్. ఆ ఆశ్చర్యం తో (చాదస్తం కొద్ది ) ఇంకో సారి " మీకు బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ? " అన్నాడు.
(బోకుబిచ్చ అంటే ఏంటో తెలుసు కోవాలంటే , ఇంకొద్ది సేపు ఆగండి.. )
------------------------------
ప్రస్తుతం
------------------------------
రమణ ఆవేశం గా మహేష్, బన్నీల వైపు పరిగెత్తు కుంటూ వెళ్ళాడు .
మహేష్ ని చూసి "నీకు మెసేజ్ ఏమయినా వచ్చిందా ? " అని అడిగాడు ..
మహేష్ "అవును వచ్చింది .." అని తన సెల్లో ఫోన్ లోకి చూశాడు ..
"hutch" నుంచి మెసేజ్ వచ్చినట్టు ఉంది .. మహేష్ కి ఆ మెసేజ్ చూసినప్పటి నుంచే ఏదో చిరాకు గానే ఉంది.
రమణ అలవాటై పోయిన అదే డైలాగ్ ని మళ్ళి వదిలాడు. "ఒరేయ్, నేను పొరపాటున నీ నంబరు కి రీచార్జ్ చేయించాను రా .. నా డబ్బులేవో నాకు ఇచ్చేయి రా " అన్నాడు
మహేష్ కి చిరాకు ఇంకా పెరిగి "అయిన నీకు నా నంబరు తో పని ఏంట్రా, నేను ఇవ్వను పో ! " అన్నాడు, మనసులో తన కక్క్రుతి ని వెలిబుచ్చుతూ.
వీడికి కక్కుర్తే కాదు అనుమానం కూడా. వెంటనే *111# కొట్టి చూశాడు. బాలన్సు అయితే వచ్చిన సూచన లేదు.
రమణ కప్పిపుచ్చుతూ "చిన్నగా వస్తుంది లే రా ... నన్ను కరుణించు రా, నా దగ్గర ఇప్పుడు రీచార్జ్ చేసుకోడానికి కూడా డబ్బులు లేవు, ఇంటికి ఫోన్ చెయ్యాలి రా " అని నంది అవార్డు వచ్చే లాగా ఓవర్ యాక్టింగ్ చేసేసాడు.
మహేష్ కరిగి , "సరే రా , బాలన్సు రాగానే నీ డబ్బులు నీకు ఇస్తా " అన్నాడు.
బుట్టలో పడ్డాడు , అని పక్కన ఉన్న బన్నీ , రమణ లు , మనసులో చంకలు గుద్దుకున్నారు.
అసలు రమణ కి డబ్బులు అవసరం లేదు. వెంటపడి, వేదించి సరదాపాడమని , ఈ idea వేసాడు.
ఇహ , మహేష్ ఎక్కడ కనిపిస్తే అక్కడ hutch కుక్క లా వెంటపడటం మొదలెట్టాడు కూడా.
మహేష్ వీడి బాధ వదిలించు కోవాలి అని నిశ్చయించుకున్నాడు (లేక పోతే డబ్బులు ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది అని భయం కూడా)
ఓ వారం పాటు మహేష్ ఎవరికీ కనిపించలేదు. ఓ రోజు రమణ అలా టీ తాగడానికి వెళ్ళాడు. చూస్తే అక్కడ షాప్ వాడితో గొడవ పడుతున్నాడు, మహేష్. రమణ అక్కడున్న క్లీనరు ని విషయం అడిగి కనుక్కున్నాడు.
సంగతేమిటంటే , మహేష్ ఓ వారం పాటు అదే షాప్ లో ఉన్నాడుట. రోజు షాప్ తెరవక ముందే వెళ్లి , షాప్ కట్టేసిన తరువాత వరకు (అంటే overtime పని అన్నమాట ) రోజూ తన నెంబర్ కోసం రీచార్జ్ చేసే పుస్తకం లో వెతుకుతూ షాప్ వాడిని బహు ఇబ్బంది పెడుతున్నాడుట. ఇంతకి గొడవ దేనికి అంటే .. షాప్ వాడితో night duty చెయ్యడానికి కూడా వస్తా అంటున్నాడుట , షాప్ వాడు "బేడ బేడ * " అని కన్నడం లో ఎంత మొత్తుకున్నా కూడా !
విషయం తెలిసిన ప్రసాద్, బాబు, తదితరులు అనుకున్న ప్లాన్ భారి గా విజయవంతం అవ్వడం తో ఆనందం తో ఉక్కిరి బిక్కిరి అయ్యారు. కాని కధ కు ముగింపు ఎలా ఇవ్వాలో ఎవరికీ అర్ధం అవ్వలేదు. చూదాం లే అనుకున్నారు అందరూ.
మరుసటి రోజు, బాబు తన collection ని విస్తృతం చేసే పని లో , సిల్కు స్మిత - షకీలా పాటలు, సినిమాల CDలు, సంభోగం తో సమాధి పుస్తకం జాగ్రతగా తీసుకుని వెళ్తున్నాడు. దారిలో మహేష్ షాప్ కి "duty" కి వెళ్తూ కనిపించాడు. మన బాబు , షకీలా నడుము కంటే విశాలమయిన హృదయం ఉన్న వాడు కాబట్టి, మహేష్ మీద జాలి పడి , విషయం చెప్పేసాడు.
అసలు ప్రసాద్, రమణ లని వదిలేసి, మహేష్ కి బన్నీ మీద కోపం వచ్చింది, నేరు గా బన్నీ గాడి రూం కి వెళ్ళాడు, వాడిని చితక బాదెయ్యడానికి.
బన్నీ బయట నుంచి మహేష్ రావడం చూసి , వాడి హావభావాల్లో ఏదో తేడా ఉంది అని, బయటకి వెళ్లి ఓ మూల దాక్కొన్నాడు . మహేష్ బన్నీ రూం కి తాళం వేసి "ఇప్పుడు ఎక్కడికి వెళ్తాడు , చచ్చినట్టు నా దగ్గరకే వస్తాడు. వచ్చినా కూడా చస్తాడు !!" అని వెళ్ళిపోయాడు.
ఇది ఎక్కడి న్యాయం అనుకోని, ప్రసాదే శరణమని వాడి దగ్గరకు వెళ్ళాడు బన్నీ. ప్రసాద్ మహేష్ కి ఫోన్ చేశాడు. "బన్నీ కి ఏమి తెలియదు రా, నేను, రమణ అసలు ప్లాన్ వేసింది." అన్నాడు. "మీరు ఏం చేస్తారో నాకు తెలియదు, బన్నీ గాడు నా చేతిలో చచ్చాడే, మిత్ర ద్రోహి !! " అన్నాడు మహేష్.
వీడు ఇలా అయితే మాట వినడు , అని ప్రసాద్ తన రూం లో నుంచి తాళం పట్టుకుని మహేష్ రూం కి వెళ్ళాడు, బన్నీ ని వెంట పెట్టుకుని. అదృష్టవశాత్తు మహేష్ రూం లో లేడు. మహేష్ రూం కి తాళం వేసేసి , వీళ్ళు ఇద్దరు శుబ్రంగా ప్రసాద్ రూం లో రెస్టు తీసుకోవడానికి వెళ్లారు. తాళం చూడగానే , మహేష్ కి విషయం అర్ధం అయ్యింది . మహేష్ కి ఓటమి తప్పలేదు. అంగీకార చిహ్నంగా ప్రసాద్ కి ఫోన్ చేసి, రూం తాళం అడిగాడు. కాని, బన్నీ తో ఇహ మాట్లాడటం మానేశాడు.
దీంతో కధ ఇలా ముగిసింది, భలే అని అందరు(మహేష్ తప్ప) అనుకుని , పేరు పేరున తోటి వాళ్ళకి ఈ విషయం చెప్పుకున్నారు, చవితి కి వినాయకుడి కధ చెప్పుకున్నట్టు.
ఓ రోజు , ఇలా ప్రసాద్ , బన్నీ , రమణలు టీ తాగడానికి వెళ్లారు. అక్కడ షాప్ వాడితో, మహేష్ మళ్ళి గొడవ పడుతూ కనిపించాడు.
మహేష్ : " నాకు బాలన్సు రావాలి , అప్పుడే నీకు డబ్బు !!"
షాప్ వాడు : " రీచార్జ్ మాడ్తిని, దుడ్డు కొడి , ప్లీజ్ !!"
మహేష్ : " నేను బాలన్సు వచ్చినంత వరకు కదిలే ప్రసక్తే లేదు. నీ దుడ్డు కూడా ఇచ్చేది అప్పుడే !! "
మెసేజ్ ని నమ్మకూడదని మహేష్ ఇలా నేర్చుకోవలసి వచ్చింది.
అసలు "బోకుబిచ్చ" అంటే .. ఊళ్లలో గేదెలకు చర్మ సౌందర్యం కోసం వాడే సబ్బు అంట. ఇంత general knowledge ఉన్న మహేష్ ని చూస్తే , " పడ్డ వాళ్ళు GK లేని వాళ్ళు కాదు " అని సమేత చెప్పుకో వచ్చండోయి !!
*బేడ -- వద్దు
మహేష్ బాబు వైపు చూసి , "వీడికి బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదు అంట రా !!! " ,
దీనంగా చూస్తూ "అదేంటో నాకు తెలియదు రా !! " అన్నాడు బాబు ఏదో తప్పు చేసినట్టు !
మహేష్ : "ఏంటి ? నీకూ బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ?? "
దేశం లో జనాలకి general knowledge ఇంత తక్కువగా ఉంటుందా అని నమ్మలేక పోయాడు మహేష్. ఆ ఆశ్చర్యం తో (చాదస్తం కొద్ది ) ఇంకో సారి " మీకు బోకుబిచ్చ అంటే తెలియదా ? " అన్నాడు.
(బోకుబిచ్చ అంటే ఏంటో తెలుసు కోవాలంటే , ఇంకొద్ది సేపు ఆగండి.. )
------------------------------
ప్రస్తుతం
------------------------------
రమణ ఆవేశం గా మహేష్, బన్నీల వైపు పరిగెత్తు కుంటూ వెళ్ళాడు .
మహేష్ ని చూసి "నీకు మెసేజ్ ఏమయినా వచ్చిందా ? " అని అడిగాడు ..
మహేష్ "అవును వచ్చింది .." అని తన సెల్లో ఫోన్ లోకి చూశాడు ..
"hutch" నుంచి మెసేజ్ వచ్చినట్టు ఉంది .. మహేష్ కి ఆ మెసేజ్ చూసినప్పటి నుంచే ఏదో చిరాకు గానే ఉంది.
రమణ అలవాటై పోయిన అదే డైలాగ్ ని మళ్ళి వదిలాడు. "ఒరేయ్, నేను పొరపాటున నీ నంబరు కి రీచార్జ్ చేయించాను రా .. నా డబ్బులేవో నాకు ఇచ్చేయి రా " అన్నాడు
మహేష్ కి చిరాకు ఇంకా పెరిగి "అయిన నీకు నా నంబరు తో పని ఏంట్రా, నేను ఇవ్వను పో ! " అన్నాడు, మనసులో తన కక్క్రుతి ని వెలిబుచ్చుతూ.
వీడికి కక్కుర్తే కాదు అనుమానం కూడా. వెంటనే *111# కొట్టి చూశాడు. బాలన్సు అయితే వచ్చిన సూచన లేదు.
రమణ కప్పిపుచ్చుతూ "చిన్నగా వస్తుంది లే రా ... నన్ను కరుణించు రా, నా దగ్గర ఇప్పుడు రీచార్జ్ చేసుకోడానికి కూడా డబ్బులు లేవు, ఇంటికి ఫోన్ చెయ్యాలి రా " అని నంది అవార్డు వచ్చే లాగా ఓవర్ యాక్టింగ్ చేసేసాడు.
మహేష్ కరిగి , "సరే రా , బాలన్సు రాగానే నీ డబ్బులు నీకు ఇస్తా " అన్నాడు.
బుట్టలో పడ్డాడు , అని పక్కన ఉన్న బన్నీ , రమణ లు , మనసులో చంకలు గుద్దుకున్నారు.
అసలు రమణ కి డబ్బులు అవసరం లేదు. వెంటపడి, వేదించి సరదాపాడమని , ఈ idea వేసాడు.
ఇహ , మహేష్ ఎక్కడ కనిపిస్తే అక్కడ hutch కుక్క లా వెంటపడటం మొదలెట్టాడు కూడా.
మహేష్ వీడి బాధ వదిలించు కోవాలి అని నిశ్చయించుకున్నాడు (లేక పోతే డబ్బులు ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది అని భయం కూడా)
ఓ వారం పాటు మహేష్ ఎవరికీ కనిపించలేదు. ఓ రోజు రమణ అలా టీ తాగడానికి వెళ్ళాడు. చూస్తే అక్కడ షాప్ వాడితో గొడవ పడుతున్నాడు, మహేష్. రమణ అక్కడున్న క్లీనరు ని విషయం అడిగి కనుక్కున్నాడు.
సంగతేమిటంటే , మహేష్ ఓ వారం పాటు అదే షాప్ లో ఉన్నాడుట. రోజు షాప్ తెరవక ముందే వెళ్లి , షాప్ కట్టేసిన తరువాత వరకు (అంటే overtime పని అన్నమాట ) రోజూ తన నెంబర్ కోసం రీచార్జ్ చేసే పుస్తకం లో వెతుకుతూ షాప్ వాడిని బహు ఇబ్బంది పెడుతున్నాడుట. ఇంతకి గొడవ దేనికి అంటే .. షాప్ వాడితో night duty చెయ్యడానికి కూడా వస్తా అంటున్నాడుట , షాప్ వాడు "బేడ బేడ * " అని కన్నడం లో ఎంత మొత్తుకున్నా కూడా !
విషయం తెలిసిన ప్రసాద్, బాబు, తదితరులు అనుకున్న ప్లాన్ భారి గా విజయవంతం అవ్వడం తో ఆనందం తో ఉక్కిరి బిక్కిరి అయ్యారు. కాని కధ కు ముగింపు ఎలా ఇవ్వాలో ఎవరికీ అర్ధం అవ్వలేదు. చూదాం లే అనుకున్నారు అందరూ.
మరుసటి రోజు, బాబు తన collection ని విస్తృతం చేసే పని లో , సిల్కు స్మిత - షకీలా పాటలు, సినిమాల CDలు, సంభోగం తో సమాధి పుస్తకం జాగ్రతగా తీసుకుని వెళ్తున్నాడు. దారిలో మహేష్ షాప్ కి "duty" కి వెళ్తూ కనిపించాడు. మన బాబు , షకీలా నడుము కంటే విశాలమయిన హృదయం ఉన్న వాడు కాబట్టి, మహేష్ మీద జాలి పడి , విషయం చెప్పేసాడు.
అసలు ప్రసాద్, రమణ లని వదిలేసి, మహేష్ కి బన్నీ మీద కోపం వచ్చింది, నేరు గా బన్నీ గాడి రూం కి వెళ్ళాడు, వాడిని చితక బాదెయ్యడానికి.
బన్నీ బయట నుంచి మహేష్ రావడం చూసి , వాడి హావభావాల్లో ఏదో తేడా ఉంది అని, బయటకి వెళ్లి ఓ మూల దాక్కొన్నాడు . మహేష్ బన్నీ రూం కి తాళం వేసి "ఇప్పుడు ఎక్కడికి వెళ్తాడు , చచ్చినట్టు నా దగ్గరకే వస్తాడు. వచ్చినా కూడా చస్తాడు !!" అని వెళ్ళిపోయాడు.
ఇది ఎక్కడి న్యాయం అనుకోని, ప్రసాదే శరణమని వాడి దగ్గరకు వెళ్ళాడు బన్నీ. ప్రసాద్ మహేష్ కి ఫోన్ చేశాడు. "బన్నీ కి ఏమి తెలియదు రా, నేను, రమణ అసలు ప్లాన్ వేసింది." అన్నాడు. "మీరు ఏం చేస్తారో నాకు తెలియదు, బన్నీ గాడు నా చేతిలో చచ్చాడే, మిత్ర ద్రోహి !! " అన్నాడు మహేష్.
వీడు ఇలా అయితే మాట వినడు , అని ప్రసాద్ తన రూం లో నుంచి తాళం పట్టుకుని మహేష్ రూం కి వెళ్ళాడు, బన్నీ ని వెంట పెట్టుకుని. అదృష్టవశాత్తు మహేష్ రూం లో లేడు. మహేష్ రూం కి తాళం వేసేసి , వీళ్ళు ఇద్దరు శుబ్రంగా ప్రసాద్ రూం లో రెస్టు తీసుకోవడానికి వెళ్లారు. తాళం చూడగానే , మహేష్ కి విషయం అర్ధం అయ్యింది . మహేష్ కి ఓటమి తప్పలేదు. అంగీకార చిహ్నంగా ప్రసాద్ కి ఫోన్ చేసి, రూం తాళం అడిగాడు. కాని, బన్నీ తో ఇహ మాట్లాడటం మానేశాడు.
దీంతో కధ ఇలా ముగిసింది, భలే అని అందరు(మహేష్ తప్ప) అనుకుని , పేరు పేరున తోటి వాళ్ళకి ఈ విషయం చెప్పుకున్నారు, చవితి కి వినాయకుడి కధ చెప్పుకున్నట్టు.
ఓ రోజు , ఇలా ప్రసాద్ , బన్నీ , రమణలు టీ తాగడానికి వెళ్లారు. అక్కడ షాప్ వాడితో, మహేష్ మళ్ళి గొడవ పడుతూ కనిపించాడు.
మహేష్ : " నాకు బాలన్సు రావాలి , అప్పుడే నీకు డబ్బు !!"
షాప్ వాడు : " రీచార్జ్ మాడ్తిని, దుడ్డు కొడి , ప్లీజ్ !!"
మహేష్ : " నేను బాలన్సు వచ్చినంత వరకు కదిలే ప్రసక్తే లేదు. నీ దుడ్డు కూడా ఇచ్చేది అప్పుడే !! "
మెసేజ్ ని నమ్మకూడదని మహేష్ ఇలా నేర్చుకోవలసి వచ్చింది.
అసలు "బోకుబిచ్చ" అంటే .. ఊళ్లలో గేదెలకు చర్మ సౌందర్యం కోసం వాడే సబ్బు అంట. ఇంత general knowledge ఉన్న మహేష్ ని చూస్తే , " పడ్డ వాళ్ళు GK లేని వాళ్ళు కాదు " అని సమేత చెప్పుకో వచ్చండోయి !!
*బేడ -- వద్దు
Friday, April 9, 2010
My hang out story at a BPO
It was winter 2006 . We are just done with our 5th semester exams and that was a big reason to worry. I had NOTHING to do for about 2 whole months. This is crazy. I thought I gotta do something or I'll be bored to death. So I decided to get a job and stepped out of my house taking my certificates.
I headed straight to a call center which is no way close to my place. They had this unusual thing called "Walk -in" interviews. I reached the place and looked at the board which said "Walk-in". I felt pity for the call center , I donno why and said to myself "Okay, If you insist !" and just walked in their office.
I asked the receptionist , "Well, I walked in .. what's next ?" She couldn't get the head or tail of what I said and she said , "Sorry??!!" .
Me: " I came for the interview "
She: "Oh, please take this form , fill it and be seated in the adjacent room. You will be called when your turn comes "
My turn had come eventually. I had to give a group discussion and some interviews. I was pretty sure that I would not be selected. But no!!!!!!!!! To my utter surprise
"I.
Was.
Selected!!!!!".
I mean what kind of crazy selection procedure do these guys have. I did not talk in a group discussion at all. They thought of me as a patient listener and nice coordinator among the group. I was asked to talk about my favourite topic. I , in my usual style , spoke about "how to talk about nothing" . I didn't really get it. What kind of person gives a score for talking ,I mean, actually talking about nothing !!!
Cheers!!!! This wasn't just a "Walk-in Interview", it's Free Job !! I never knew India had made so much progress.
Happy with my new found hobby ( or job), I thought this might be the right way to spend my holidays. I spent the holidays chilling in the office, having the so called "voice and accent" training. Hell, who cared about the training, I had great time hanging around with hot chicks and not to mention the free coffee!!
But, that was not the end of the story. The sucking part of it had to come eventually. I had to hit the floor now. The training was finished and so were my holidays. I had to take all filthy american's "gaalis" . This is really getting messy, because I was like Dude, I don't wanna miss my college !! (if you know what I mean)
I did not show up for about a month at that call center. Some people (from call center) might have called me up, but yeah, this cool technology called cell phone saves my day, time and again !!! Coolest part of this technology is that when you receive a call, you could actually CUT IT!!!
Isn't it awesome ?
But these guys were really tough ones. They just couldn't let me go. This crazy guy called me up at 1 AM and he was pretty pissed off. I had to answer this call to settle it once and for all.
The guy: "Hello, (in a bit more louder tone) Hello!!! "
Me : "Yes, who's this ? "
Guy: "This is Personal Relations Officer, XXX BPO services. Can I talk to Rohit ?? "
Me: " aammmm .. hmm m !! "
Guy: "Where is he?? He is supposed to show up at the office by this time ? I mean, where the hell is he?"
Me: "amm.. !"
Guy: (in a fierce tone) "This guy has really messed up with us. He has been unconforming to the standards of the company. He already had a training on voice and accent. And he disappeared "
Me: " ..."
I had to find a way out of this. I thought I would tell him, that I would come to office to resign formally and pay the compensation or work for them if the compensation was quite unaffordable.
Guy: "Please tell me where can I find him ?"
But wait, so the guy did not expect me to be Rohit, not even remotely ?? .. This is awesome !!!!!
Then suddenly some crazy brilliant part of me struck me like lightning and I said..
"He is not with us anymore !! "
And I prayed to God that he at least would not laugh at me for playing such silly pranks.
Guy : "What !!!! "
Me : " He died. He has expired"
Guy : (in a pretty soft tone)" Oh no, oh no .. when did this happen ?? "
He actually believed me !!! Oh yes, this was my chance !!
Me: "Just about a week !!"
Guy: "I'm so sorry. I didn't mean to offend him. It's just that we're a little upset about him for not showing up at office"
And I accordingly lowered my tone and said "Yeah, It's ok !!" and hung up.
Life couldn't get any better !!! And the best part of it "the guy did not even ask to whom he was talking to !!!". Way to go BPO's !!!
I headed straight to a call center which is no way close to my place. They had this unusual thing called "Walk -in" interviews. I reached the place and looked at the board which said "Walk-in". I felt pity for the call center , I donno why and said to myself "Okay, If you insist !" and just walked in their office.
I asked the receptionist , "Well, I walked in .. what's next ?" She couldn't get the head or tail of what I said and she said , "Sorry??!!" .
Me: " I came for the interview "
She: "Oh, please take this form , fill it and be seated in the adjacent room. You will be called when your turn comes "
My turn had come eventually. I had to give a group discussion and some interviews. I was pretty sure that I would not be selected. But no!!!!!!!!! To my utter surprise
"I.
Was.
Selected!!!!!".
I mean what kind of crazy selection procedure do these guys have. I did not talk in a group discussion at all. They thought of me as a patient listener and nice coordinator among the group. I was asked to talk about my favourite topic. I , in my usual style , spoke about "how to talk about nothing" . I didn't really get it. What kind of person gives a score for talking ,I mean, actually talking about nothing !!!
Cheers!!!! This wasn't just a "Walk-in Interview", it's Free Job !! I never knew India had made so much progress.
Happy with my new found hobby ( or job), I thought this might be the right way to spend my holidays. I spent the holidays chilling in the office, having the so called "voice and accent" training. Hell, who cared about the training, I had great time hanging around with hot chicks and not to mention the free coffee!!
But, that was not the end of the story. The sucking part of it had to come eventually. I had to hit the floor now. The training was finished and so were my holidays. I had to take all filthy american's "gaalis" . This is really getting messy, because I was like Dude, I don't wanna miss my college !! (if you know what I mean)
I did not show up for about a month at that call center. Some people (from call center) might have called me up, but yeah, this cool technology called cell phone saves my day, time and again !!! Coolest part of this technology is that when you receive a call, you could actually CUT IT!!!
Isn't it awesome ?
But these guys were really tough ones. They just couldn't let me go. This crazy guy called me up at 1 AM and he was pretty pissed off. I had to answer this call to settle it once and for all.
The guy: "Hello, (in a bit more louder tone) Hello!!! "
Me : "Yes, who's this ? "
Guy: "This is Personal Relations Officer, XXX BPO services. Can I talk to Rohit ?? "
Me: " aammmm .. hmm m !! "
Guy: "Where is he?? He is supposed to show up at the office by this time ? I mean, where the hell is he?"
Me: "amm.. !"
Guy: (in a fierce tone) "This guy has really messed up with us. He has been unconforming to the standards of the company. He already had a training on voice and accent. And he disappeared "
Me: " ..."
I had to find a way out of this. I thought I would tell him, that I would come to office to resign formally and pay the compensation or work for them if the compensation was quite unaffordable.
Guy: "Please tell me where can I find him ?"
But wait, so the guy did not expect me to be Rohit, not even remotely ?? .. This is awesome !!!!!
Then suddenly some crazy brilliant part of me struck me like lightning and I said..
"He is not with us anymore !! "
And I prayed to God that he at least would not laugh at me for playing such silly pranks.
Guy : "What !!!! "
Me : " He died. He has expired"
Guy : (in a pretty soft tone)" Oh no, oh no .. when did this happen ?? "
He actually believed me !!! Oh yes, this was my chance !!
Me: "Just about a week !!"
Guy: "I'm so sorry. I didn't mean to offend him. It's just that we're a little upset about him for not showing up at office"
And I accordingly lowered my tone and said "Yeah, It's ok !!" and hung up.
Life couldn't get any better !!! And the best part of it "the guy did not even ask to whom he was talking to !!!". Way to go BPO's !!!
Monday, April 5, 2010
మన క్రికెట్ విన్యాసాలు
అవి నేను ఏడవ తరగతి చదువుతున్న రోజులు !! (అబ్బా మళ్ళి అదే లైనా అని మీరు అనుకుంటే .. ఎస్ మళ్ళి అదే ) .
మేము అప్పట్లో హైదరాబాద్ లో పంజాగుట్ట కాలనీ లో ఉండేవాళ్ళం. సుమారు ఓ ఇరవయి మంది దాక పిల్లల మూక ఉండేది . మాకు క్రికెట్ మీద మామకారం ఎక్కువ (దాన్ని ఆట బాగా వచ్చు అని మాత్రం పొరపాటు పడకూడదు) . నిజం చెప్పాలంటే అందరికి ఆట బానే వచ్చు , నాకు నా వీడియో గేమ్స్ మీదనే మక్కువ ఎక్కువ . బయట ఆడే స్పోర్ట్స్ ఏమయినా ఉంటె క్రికెట్ ఒక్కట్టే కావడం తో నాకు ఆడక తప్పేది కాదు. దీనికి అసలు కారణం మా నాన్న లెండి. నేనేదో ఇంట్లో హాయిగా " 64 in 1 " కాసేట్టు పెట్టుకుని " kung-fu " ఆడుకుంటూ ఉంటా. మా నాన్న నా మీద దిగులు పడి .. "అలా బయటకి వెళ్లి ఆడుకోర మిగతా పిల్లల్లాగా ".. అని అనేవాడు . నేను ఆట కి వెళ్తాను . అక్కడేమో అందరూ ఆరి తెరక పోయిన నేను సరిగ్గా ఆడకపోతే తిట్టెంత లెవెల్ కి మాత్రం ఎదిగిపోయారు. నేను బాట్ ఊపిన ప్రతి సారి ఏదో ఒకటి జరగక మానలేదు .
రోడ్డు మీద క్రికెట్ ఆడితే , సమీపం లో ఉన్న వాళ్ళ పోరు తెలిసిందే. ఇలాగే ఓ రోజు నేను అందరి పాలిట విల్లన్ లాగా , పిలవని పేరంటానికి (క్రికెట్ ఆట కి ) వెళ్ళాను. ఆట మొదలైంది, మనకి బాడ్ టైం కూడా . ఏదో అలా బాట్ ఊపాను , అందరూ సరిగా ఆడట్లేదు అని తిట్టిపోసారు . ఇంత వరకు , మనకి మామూలే. కాని ఆ రోజు ఎందుకో తెలియదు ఆవేశం తన్నుకొచ్చింది . ఈ రోజైన సరిగ్గా ఆడి చూపిస్తా అని మనసులో అనుకోని , ఓ బంతిని బలం గా కొట్టా . అది పోయి సరిగ్గా పక్కింటి వాళ్ళ ముదనష్టపు కిటికీ అద్దానికి తగిలింది . అద్దం పగిలింది. బంతి పోయింది . అందరికి బంతి పోయిందన్న బాదే . ఆ కిటికీ అంత బ్రహ్మాండంగా ఉండేది .
ఇంటి ఓనరు వచ్చి నానా రాద్ధాంతం చేశాడు . ఆ కిటికీ ఎంత ముదనష్టపుది అయిన , ఆయన దానికి ఇచ్చిన బిల్డప్పే వేరు . దాన్ని ఓ గాజుతో చేసిన వజ్ర కిరీటం లాగా , దాన్ని మేము పగలగోట్టమని , భారత్ దేశం లో " youth " క్రికెట్ ఆడి ఎలా చేడిపోతున్నారో ఓ చిన్న వ్యాసం రాసి , అక్కడికక్కడే చదివేసాడు కూడా . (మా స్కూల్ టీచర్లు అయితే విసిల్స్ వేసి మరీ చప్పట్లు కొట్టే వాళ్ళు.) మాకు ఇది రోజు ఉండేదే కాబట్టి , మాలో ఒకడు ఏమి అవ్వనట్టే , " అంకుల్ బాల్ " అన్నాడు.
" నేను చస్తే ఇవ్వను రా " అని ఆయన మండి పడ్డారు.
సరే అంతా అయిపోయాక, చిన్న పెద్ద తేడా లేకుండా, నన్ను అందరూ వీర బాదుడు బాదుకున్నారు
ఇక నుంచి నన్ను సభాముఖంగా ఆట నుంచి బహిష్కరించారు కూడా.
మంచిది. నేను పోయి నా వీడియో గేమ్స ఏవో నేను ఆడుకోవచ్చు అనుకున్నా.
అది అలానే పోయి ఉంటె ఎంతో బాగుండేది. దుర్గానగర్ కాలనీ వాళ్ళు మా కాలనీ కి వచ్చి మేము, మా పక్క కాలనీ వాళ్ళము కలిసి "tournaments" సిద్దం చేస్తున్నాం .. మీరు కూడా వస్తే , మీ ప్రతిభ ను మాకు మిగతా వారికీ చాటి చెప్పొచు అన్నారు.
ఒక " tournament "కి వెళ్లి వెళ్ళగానే ఒడి వచ్చాము మేము పిల్లలం అందరం. అందులో (ఆ ఓటమి లో )మన హ్యాండ్ లేక పోవడం మంచిదే అయ్యింది. మనం వెళ్ళడం . అవుట్ అయ్యి పోయి రావడమే కాబట్టి అసలు ఇబ్బందే లేదు.
కాని ఈ విషయాన్నీ , పంజాగుట్ట వాసులు అందరూ పరువు సమస్య గా భావించి , దుర్గానగర్ కి ఈ సారి భారి టీం ని తాయారు చేసి పంపారు .
విధి కాబోలు , దానిలో నేను కూడా ఉంది చచ్చా. అది ఓ కీలకమయిన మ్యాచ్ . సెమి ఫైనల్ పైగా. మేము బాగానే ఆడుతున్నాం . సమీర్ అని ఒకడు మా కాలనీ లో స్టార్ ఆటగాడు. వాడు మాత్రం చెలరేగుతుంటే, మిగతా వాళ్ళు మాత్రం అవుట్ అయ్యి వచేస్తున్నారు. మళ్ళి లాస్ట్ లో నన్ను దింపుతారేమో అని నాకు ముందే డౌట్ వచేసింది, ఏ మాత్రం ఆలస్యం చెయ్యకుండా నేను ముందు గానే బాటింగ్ కి వెళ్ళడానికి నా శాయశక్తుల ప్రయత్నించాను . అందరు ఇప్పుడు మ్యాచ్ చాలా కీలకమయిన పోసిషన్ లో ఉంది , నువ్వెందుకులే ఇప్పుడు అనే వారు.
నా పప్పులు ఉడకక పోవడంతో , సయిలేంట్ అవ్వక తప్పలేదు. కాని మా బడుద్ధాయిలు అందరు అవుటయితే మనకి బట్టింగ్ రాదు మరీ !!
7 balls 3 runs "1 Wicket". అని ఎవడో అన్నాడు. మనకి బట్టింగ్ రానే వచ్చింది , అది కూడా ఊహకి అందని అంత కీలక మయిన పోసిషన్ లో . అందరూ నా వంక నిస్సహాయంగా చూసి , "ఒరేయ్ ఈ ఒక్క బంతి ఆడేయి రా , ఎదురు గా సమీర్ ఉన్నాడు , తరువాతి ఓవర్లో వాడు చూసుకుంటాడు", "ఒరేయ్ ప్లీజ్!! " అని ఎవడో ఏడుపు మొదలెట్టాడు.
నేను ఏదో సినిమా లో హీరో లాగా " అభయమిదే మిత్రమా , ఆ ఒక్క బంతిని చీల్చి చెండాడెదను "
అన్నాను.
అక్కడ ఉన్న వాళ్ళు అందరూ విసిల్స్ వెయ్యడం మానేసి, "అంత ఓవర్ చెయ్యకు రా" నుంచి , "వీడు ముంచేటట్టే ఉన్నాడు" వరకు రక రకాలుగా నాకు వినిపించేలా అంటున్నారు.
నేను మాత్రం బంతి ని ఏ ఆంగిల్ లో సిక్స్ కొట్టాలా అని ఆలోచించడం మొదలెట్టా.
వాడు బంతి వెయ్యనే వేసాడు, అది వైడు పోతూ పోతూ నా మీదకు వచ్చేసింది, వైడు కదా అని కొట్టడం సగం ఆపిన వాడిని, మీదకు వచ్చే సరికే ఏదో చిలక్కొట్టినట్టు బాటు ని బంతికి అలా తగిలించా , బంతి గాలి లో ఎగిరింది, నాకు పెద్ద గా స్పృహ లేదు.
బంతి ఎటుయినా పోయి ఉండొచ్చు అని, ఏం జరిగింది అని అటూ ఇటూ చూసా. వాడు ఎవడో "caaaaaaaaaaatchhhhhh it !!!!!!!!!!!!!!!!!!!" అని గట్టిగా అరిచాడు . అప్పుడు అర్ధం అయ్యి గాలిలో చూసా. పర్లేదు బానే కొట్టానని అర్ధమయ్యింది , బంతిని బౌండరీ లో ఎవడో క్యాచ్ పట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు.
వెంటనే నేను స్పృహలో కి వచ్చాను. ఆ క్యాచ్ వాడు పట్టాడు అంటే నేను చచ్చానే. బంతి తాపిగానే వాడి చేతిలోకి వచ్చి పడింది . పట్టాడు సన్నాసి.
ఇహ ఒడి పోయాము అన్న విషయాన్నీ జీర్ణించు కోలేని వాళ్ళు వెనకాలా ఉండి బాధ పడడం స్టార్ట్ చేసారు. జీర్ణం అయ్యిన వాళ్ళు చిన్న క్యు లో నిలుచుని , ఒక్కొకడు పేరు పేరున వచ్చి నన్ను చితక బాదారు.
సాయంత్రం లోపు జీర్నిచుకున్న వాళ్ళు మళ్ళి వస్తారు అని గుర్తించి , ఉపాయం కనిపెట్ట్టక పోతే , నన్ను పచ్చడి పచ్చడి గా కొట్టేస్తారు అని తెలిసి , ముందు గానే ఏడవడం మొదలెట్టా.
"సెవెంత్ క్లాస్సు వెధవ , బడుద్ధాయి , నీకి ఎడుపెంట్రా పిల్లోడి లాగా !!" అని కొందరు అన్నా కూడా ..జనాలు నా వల లో పడ్డారు. జాలి వేసి మళ్ళి తిడదాం లే అనుకుని వెళ్ళిపోయారు.
ఓ వారం పాటు నేను ఫరార్ . ఎవరికీ కనిపించలేదు. చిన్నగా అందరు విషయం మర్చిపోవడం వల్ల మన విన్యాసాలు ఇంతటి తో ఆగలేదు సుమా !!
మేము అప్పట్లో హైదరాబాద్ లో పంజాగుట్ట కాలనీ లో ఉండేవాళ్ళం. సుమారు ఓ ఇరవయి మంది దాక పిల్లల మూక ఉండేది . మాకు క్రికెట్ మీద మామకారం ఎక్కువ (దాన్ని ఆట బాగా వచ్చు అని మాత్రం పొరపాటు పడకూడదు) . నిజం చెప్పాలంటే అందరికి ఆట బానే వచ్చు , నాకు నా వీడియో గేమ్స్ మీదనే మక్కువ ఎక్కువ . బయట ఆడే స్పోర్ట్స్ ఏమయినా ఉంటె క్రికెట్ ఒక్కట్టే కావడం తో నాకు ఆడక తప్పేది కాదు. దీనికి అసలు కారణం మా నాన్న లెండి. నేనేదో ఇంట్లో హాయిగా " 64 in 1 " కాసేట్టు పెట్టుకుని " kung-fu " ఆడుకుంటూ ఉంటా. మా నాన్న నా మీద దిగులు పడి .. "అలా బయటకి వెళ్లి ఆడుకోర మిగతా పిల్లల్లాగా ".. అని అనేవాడు . నేను ఆట కి వెళ్తాను . అక్కడేమో అందరూ ఆరి తెరక పోయిన నేను సరిగ్గా ఆడకపోతే తిట్టెంత లెవెల్ కి మాత్రం ఎదిగిపోయారు. నేను బాట్ ఊపిన ప్రతి సారి ఏదో ఒకటి జరగక మానలేదు .
రోడ్డు మీద క్రికెట్ ఆడితే , సమీపం లో ఉన్న వాళ్ళ పోరు తెలిసిందే. ఇలాగే ఓ రోజు నేను అందరి పాలిట విల్లన్ లాగా , పిలవని పేరంటానికి (క్రికెట్ ఆట కి ) వెళ్ళాను. ఆట మొదలైంది, మనకి బాడ్ టైం కూడా . ఏదో అలా బాట్ ఊపాను , అందరూ సరిగా ఆడట్లేదు అని తిట్టిపోసారు . ఇంత వరకు , మనకి మామూలే. కాని ఆ రోజు ఎందుకో తెలియదు ఆవేశం తన్నుకొచ్చింది . ఈ రోజైన సరిగ్గా ఆడి చూపిస్తా అని మనసులో అనుకోని , ఓ బంతిని బలం గా కొట్టా . అది పోయి సరిగ్గా పక్కింటి వాళ్ళ ముదనష్టపు కిటికీ అద్దానికి తగిలింది . అద్దం పగిలింది. బంతి పోయింది . అందరికి బంతి పోయిందన్న బాదే . ఆ కిటికీ అంత బ్రహ్మాండంగా ఉండేది .
ఇంటి ఓనరు వచ్చి నానా రాద్ధాంతం చేశాడు . ఆ కిటికీ ఎంత ముదనష్టపుది అయిన , ఆయన దానికి ఇచ్చిన బిల్డప్పే వేరు . దాన్ని ఓ గాజుతో చేసిన వజ్ర కిరీటం లాగా , దాన్ని మేము పగలగోట్టమని , భారత్ దేశం లో " youth " క్రికెట్ ఆడి ఎలా చేడిపోతున్నారో ఓ చిన్న వ్యాసం రాసి , అక్కడికక్కడే చదివేసాడు కూడా . (మా స్కూల్ టీచర్లు అయితే విసిల్స్ వేసి మరీ చప్పట్లు కొట్టే వాళ్ళు.) మాకు ఇది రోజు ఉండేదే కాబట్టి , మాలో ఒకడు ఏమి అవ్వనట్టే , " అంకుల్ బాల్ " అన్నాడు.
" నేను చస్తే ఇవ్వను రా " అని ఆయన మండి పడ్డారు.
సరే అంతా అయిపోయాక, చిన్న పెద్ద తేడా లేకుండా, నన్ను అందరూ వీర బాదుడు బాదుకున్నారు
ఇక నుంచి నన్ను సభాముఖంగా ఆట నుంచి బహిష్కరించారు కూడా.
మంచిది. నేను పోయి నా వీడియో గేమ్స ఏవో నేను ఆడుకోవచ్చు అనుకున్నా.
అది అలానే పోయి ఉంటె ఎంతో బాగుండేది. దుర్గానగర్ కాలనీ వాళ్ళు మా కాలనీ కి వచ్చి మేము, మా పక్క కాలనీ వాళ్ళము కలిసి "tournaments" సిద్దం చేస్తున్నాం .. మీరు కూడా వస్తే , మీ ప్రతిభ ను మాకు మిగతా వారికీ చాటి చెప్పొచు అన్నారు.
ఒక " tournament "కి వెళ్లి వెళ్ళగానే ఒడి వచ్చాము మేము పిల్లలం అందరం. అందులో (ఆ ఓటమి లో )మన హ్యాండ్ లేక పోవడం మంచిదే అయ్యింది. మనం వెళ్ళడం . అవుట్ అయ్యి పోయి రావడమే కాబట్టి అసలు ఇబ్బందే లేదు.
కాని ఈ విషయాన్నీ , పంజాగుట్ట వాసులు అందరూ పరువు సమస్య గా భావించి , దుర్గానగర్ కి ఈ సారి భారి టీం ని తాయారు చేసి పంపారు .
విధి కాబోలు , దానిలో నేను కూడా ఉంది చచ్చా. అది ఓ కీలకమయిన మ్యాచ్ . సెమి ఫైనల్ పైగా. మేము బాగానే ఆడుతున్నాం . సమీర్ అని ఒకడు మా కాలనీ లో స్టార్ ఆటగాడు. వాడు మాత్రం చెలరేగుతుంటే, మిగతా వాళ్ళు మాత్రం అవుట్ అయ్యి వచేస్తున్నారు. మళ్ళి లాస్ట్ లో నన్ను దింపుతారేమో అని నాకు ముందే డౌట్ వచేసింది, ఏ మాత్రం ఆలస్యం చెయ్యకుండా నేను ముందు గానే బాటింగ్ కి వెళ్ళడానికి నా శాయశక్తుల ప్రయత్నించాను . అందరు ఇప్పుడు మ్యాచ్ చాలా కీలకమయిన పోసిషన్ లో ఉంది , నువ్వెందుకులే ఇప్పుడు అనే వారు.
నా పప్పులు ఉడకక పోవడంతో , సయిలేంట్ అవ్వక తప్పలేదు. కాని మా బడుద్ధాయిలు అందరు అవుటయితే మనకి బట్టింగ్ రాదు మరీ !!
7 balls 3 runs "1 Wicket". అని ఎవడో అన్నాడు. మనకి బట్టింగ్ రానే వచ్చింది , అది కూడా ఊహకి అందని అంత కీలక మయిన పోసిషన్ లో . అందరూ నా వంక నిస్సహాయంగా చూసి , "ఒరేయ్ ఈ ఒక్క బంతి ఆడేయి రా , ఎదురు గా సమీర్ ఉన్నాడు , తరువాతి ఓవర్లో వాడు చూసుకుంటాడు", "ఒరేయ్ ప్లీజ్!! " అని ఎవడో ఏడుపు మొదలెట్టాడు.
నేను ఏదో సినిమా లో హీరో లాగా " అభయమిదే మిత్రమా , ఆ ఒక్క బంతిని చీల్చి చెండాడెదను "
అన్నాను.
అక్కడ ఉన్న వాళ్ళు అందరూ విసిల్స్ వెయ్యడం మానేసి, "అంత ఓవర్ చెయ్యకు రా" నుంచి , "వీడు ముంచేటట్టే ఉన్నాడు" వరకు రక రకాలుగా నాకు వినిపించేలా అంటున్నారు.
నేను మాత్రం బంతి ని ఏ ఆంగిల్ లో సిక్స్ కొట్టాలా అని ఆలోచించడం మొదలెట్టా.
వాడు బంతి వెయ్యనే వేసాడు, అది వైడు పోతూ పోతూ నా మీదకు వచ్చేసింది, వైడు కదా అని కొట్టడం సగం ఆపిన వాడిని, మీదకు వచ్చే సరికే ఏదో చిలక్కొట్టినట్టు బాటు ని బంతికి అలా తగిలించా , బంతి గాలి లో ఎగిరింది, నాకు పెద్ద గా స్పృహ లేదు.
బంతి ఎటుయినా పోయి ఉండొచ్చు అని, ఏం జరిగింది అని అటూ ఇటూ చూసా. వాడు ఎవడో "caaaaaaaaaaatchhhhhh it !!!!!!!!!!!!!!!!!!!" అని గట్టిగా అరిచాడు . అప్పుడు అర్ధం అయ్యి గాలిలో చూసా. పర్లేదు బానే కొట్టానని అర్ధమయ్యింది , బంతిని బౌండరీ లో ఎవడో క్యాచ్ పట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు.
వెంటనే నేను స్పృహలో కి వచ్చాను. ఆ క్యాచ్ వాడు పట్టాడు అంటే నేను చచ్చానే. బంతి తాపిగానే వాడి చేతిలోకి వచ్చి పడింది . పట్టాడు సన్నాసి.
ఇహ ఒడి పోయాము అన్న విషయాన్నీ జీర్ణించు కోలేని వాళ్ళు వెనకాలా ఉండి బాధ పడడం స్టార్ట్ చేసారు. జీర్ణం అయ్యిన వాళ్ళు చిన్న క్యు లో నిలుచుని , ఒక్కొకడు పేరు పేరున వచ్చి నన్ను చితక బాదారు.
సాయంత్రం లోపు జీర్నిచుకున్న వాళ్ళు మళ్ళి వస్తారు అని గుర్తించి , ఉపాయం కనిపెట్ట్టక పోతే , నన్ను పచ్చడి పచ్చడి గా కొట్టేస్తారు అని తెలిసి , ముందు గానే ఏడవడం మొదలెట్టా.
"సెవెంత్ క్లాస్సు వెధవ , బడుద్ధాయి , నీకి ఎడుపెంట్రా పిల్లోడి లాగా !!" అని కొందరు అన్నా కూడా ..జనాలు నా వల లో పడ్డారు. జాలి వేసి మళ్ళి తిడదాం లే అనుకుని వెళ్ళిపోయారు.
ఓ వారం పాటు నేను ఫరార్ . ఎవరికీ కనిపించలేదు. చిన్నగా అందరు విషయం మర్చిపోవడం వల్ల మన విన్యాసాలు ఇంతటి తో ఆగలేదు సుమా !!
Saturday, April 3, 2010
కాటాగాడి (సొల్లు)కబుర్లు!!
నేను : ఏం మావా "దగ్గురాం" .. ఎలా ఉన్నావ్ ?
దగ్గు : నాకేంటి మావా .. నేను పిచ్చ పిచ్చగా ఉన్నా !!
నేను : నిన్న news లో ఏదో poincare conjecture అట .. వాడు ఎవడో perelman అట .. conjecture ని నిజమని prove చేసాడంట కదా ..
దగ్గు : అయిన .. మనకివేమయిన కొత్తట రా .. మొన్న నేను .. sin^2 (x) + cos^2(x) = 1 అని prove చేశా తెలుసా..
నీను : అమ్మ బడుద్ధాయి .. (అయితే నా ప్రతాపం కాస్కో..) నేను కూడా మొన్నటికి మొన్న ..C0 + C1 .. + Cn = 2^n అని రెండు రకాలు గా prove చేశా .. !!
దగ్గు : మావా మనం కేక మావా .
నేను : మనకి ఇంకా fields medal ..రాక పోవడం ఏంటి రా .. మన మీద ఏదో conspiracy లు వేసి .. మనల్ని దుష్ప్రచారం చేస్తున్నారు మన శత్రువులు ..
..
..
నేను : వాడు ఎవడో రామానుజన్ అట .. వాడి నోట్సు ఇచ్చి అర్ధం అవ్వట్లేదు అని అమెరికా నుంచి ఓహ్ బడుద్ధాయి వచ్చాడు ..
దగ్గు : అలాగా .... రామానుజన్ అంటే .. పిచ్చి గీతలతో .. ఏవో తప్పు theorem లు రాశాడు అతనే కదా ??
నేను : ఏమో .. ఆ నోట్సు చూస్తే పిచ్చి పిచ్చి గానే ఉంది మరి .. అర పూట లో చెప్పెసానని కాళ్ళ మీద పడ్డాడు వెధవ ..
దగ్గు: ఆ నోట్సుని .. నేను చూసాను రా .. అందులో పస లేదు .. ఒక్కొక స్టెప్ కి కేవలం వంద స్టెప్ లే దాటాడు .. కుర్ర వాడు కదా అని ..క్షమించవచ్చు !!
------------------------------
(సీన్ లో మల్లిగాడు , చతిన్ , నేను ఉన్నాము )
మల్లిగాడు : ఈ దారిలో వెళ్ళితే నీ మీద రెట్ట ఖచితంగా పడుతుంది
నేను : ఎలా ?
మల్లిగాడు : మనము x m/s వేగం తో వెళ్తాము .. కాకి రెట్ట ఇక్కడ 'y'సార్లు పడుతుంది .. అప్పుడు నువ్వు ఒక్క సారి ఈ దారిలో వెళ్లి వచ్చావంటే , నీ మీద రెట్ట పడటానికి probability 'z' (ఓ పెద్ద నెంబర్)
నేను : ఛా ?
మల్లిగాడు : నీ మీద రెట్ట పడక పోతే నా దగ్గర కి రా !!!
చతిన్ : ఏం ?? నువ్వేస్తావా ??
------------------------------
Subscribe to:
Posts (Atom)